Samenvatting
Om als aios optimaal te kunnen functioneren is zowel een goede fysieke als een goede mentale fitheid essentieel. Over de mentale fitheid van aiossen zijn recent zorgen ontstaan, door hoge percentages van aiossen met burn-out en depressie en gegevens over het ervaren van stress en angst. Gebrek aan mentale fitheid heeft nadelige gevolgen voor de aios zelf en voor de kwaliteit van de geleverde patiëntenzorg. Dit blijkt uit empathieverlies, het leveren van suboptimale zorg en het maken van meer medische fouten. Oplossingen voor het gebrek aan mentale fitheid of het verslechteren ervan is van belang; we bespreken 2 potentiële strategieën: (a) het wegnemen of verminderen van obstakels die mentale fitheid in de weg staan en (b) het aandragen van bronnen die de mentale fitheid vergroten.
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Waarom stoppen aiossen met hun opleiding?
Ik was verrast door de mededeling van Joost Drenth in zijn redactionele artikel, dat reumatologie, pathologie, microbiologie, genetica en geriatrie het vaakst stoppen met hun opleiding. Dit is strijdig met de teneur van het artikel van Lenny Lases en collega's. Zij stellen dat factoren als dienstbelasting, het voeren van slecht nieuws gesprekken en het omgaan met veeleisende patienten mentale fitheid bedreigen. Dan zou ik een ander rijtje specialismen verwachten bij de grootste uitval percentages.
Misschien kunnen de auteurs hier opheldering geven. Ligt het misschien aan het type arts dat voor deze vakken kiest?
Hein Bernelot Moens, reumatoloog
Waarom stoppen aiossen met hun opleiding? (auteurs)
Factoren als dienstbelasting, het voeren van slecht nieuws gesprekken en omgaan met veeleisende patiënten zijn enkele voorbeelden van taakeisen die als stressvol of negatief ervaren kunnen worden. Wat voor de één stressvol is, hoeft dit voor een ander niet te zijn. De persoonlijke perceptie is van groot belang bij het positief of negatief ervaren van taakeisen. Gepercipieerde taakeisen zijn naast afhankelijk van de persoon waarschijnlijk ook afhankelijk van onder meer de aard van het vak, de organisatie van de praktijk en het type patiënten. Bij aiossen geriatrie, genetica en reumatologie zouden we nog kunnen denken aan het voeren van slecht nieuws gesprekken en omgaan met veeleisende patiënten als negatieve taakeisen, echter bij deze aiossen en aiossen pathologie en microbiologie spelen zeer waarschijnlijk ook andere factoren een belangrijke rol. Zoals Joost Drenth in zijn redactionele artikel al aanhaalt, kunnen de verwachtingen van de betreffende aiossen een grote rol spelen. Onverwachte taakeisen zouden als negatief gepercipieerd kunnen worden en hiermee de mentale fitheid kunnen bedreigen en/of kunnen leiden tot het stoppen met de opleiding. Ik sluit me dan ook aan bij de opmerking van Joost Drenth dat het belangrijk is om ervoor te zorgen dat de verwachtingen van potentiele aiossen goed aansluiten op de werkelijke situatie.
Lenny Lases, Aios chirurgie en arts-onderzoeker