Thoracoscopische behandeling van atriumfibrilleren

Atrial fibrillation (AF) is the most common arrhythmia in humans. The majority of patients with AF can function reasonably well on a daily basis with anti-arrhythmic drugs. A small proportion of patients with AF remain symptomatic despite anti-arrhythmic drugs. They might have an indication for invasive treatment for AF, such as endovascular catheter ablation (effective particularly in paroxysmal AF) or the Cox-Maze procedure (open heart surgery), in which the conductivity between the pulmonary veins and the left atrium is blocked. Hybrid thoracoscopic pulmonary vein isolation (VATS-PVI) is a new minimally invasive treatment for AF where the cardiothoracic surgeon and cardiologist work closely together. During this procedure the cardiologist performs electrophysiological measurements to verify whether the blockade of conductivity is successful. This approach has a success rate of 86% at a follow-up of 12 months.

Conflict of interest: A. Wilde received reimbursement as a member of the scientific advisory board of Transgenomics; J. de Bakker received grants from Stichting Technische Wetenschappen, the BioMedical Materials program and Fondation Leducq. Financial support: this project was financially supported by a grant from the Dutch Heart Foundation (grant number: 2009T021).

Samenvatting

Atriumfibrilleren is de meest voorkomende ritmestoornis bij de mens. Het grootste deel van de patiënten met atriumfibrilleren kan met medicijnen dagelijks redelijk tot goed functioneren. Een klein deel van de patiënten met atriumfibrilleren houdt symptomen ondanks gebruik van anti-aritmische medicatie. Zij kunnen in aanmerking komen voor invasieve behandeling van atriumfibrilleren, zoals endovasculaire katheterablatie (vooral succesvol bij paroxysmaal atriumfibrilleren) of de cox-mazeprocedure (een open hartoperatie), waarbij de geleiding tussen de pulmonale venen en het linker atrium wordt geblokkeerd. Hybride thoracoscopische pulmonale-venenisolatie (VATS-PVI) is een nieuwe minimaal invasieve behandeling voor atriumfibrilleren waarbij de cardiothoracaal chirurg en de cardioloog nauw samenwerken. Tijdens deze ingreep controleert de cardioloog met elektrofysiologische metingen of de blokkade van de geleiding geslaagd is. Deze benadering heeft een succespercentage van 86% na een follow-up van 12 maanden.

Artikelinformatie

3 januari 2012

In print verschenen in

week 2 2012

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2012;156:A3938

Vakgebied

Hart en vaten

Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum, Hartcentrum, Amsterdam.

Afd. Cardiologie en Hartfalen Research Centrum: drs. S.P.J. Krul, arts-onderzoeker; prof.dr. A.A.M. Wilde en dr. Joris R. de Groot, cardiologen.

Afd. Cardiothoracale chirurgie: drs. A.H.G. Driessen, cardiothoracaal chirurg (tevens: afd. Cardiologie en Hartfalen Research Centrum); prof.dr.mr.dr. B.A.J.M. de Mol, cardiothoracaal chirurg.

Interuniversitair Cardiologisch Instituut Nederland, Utrecht.

Contact dr. J.R. de Groot (j.r.degroot@amc.uva.nl)

Verantwoording

Imke van den Brink en drs. Caecilia M.A. Verlinden gaven commentaar op een eerdere versie van dit artikel.
Belangenconflict: A. Wilde ontving een vergoeding als lid van de wetenschappelijke adviesraad van Transgenomics; J. de Bakker ontving beurzen van Stichting Technische Wetenschappen, het BioMedical Materials program en Fondation Leducq. Financiële ondersteuning: dit project werd gefinancierd door een beurs van de Nederlandse Hartstichting (2009T021).
Aanvaard op 9 november 2011