Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar
5 jaar ervaring in een groot algemeen ziekenhuis

Spoedinterventiesysteem bij vitale bedreiging

Onderzoek
Iwan A. Meynaar
Harriet van Dijk
Steven Sleeswijk Visser
Margot Verheijen
Lilian Dawson
Peter L. Tangkau
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2011;155:A3257
Abstract
Abstract
Sluiten
Rapid response system in derangement of vital signsFive years experience in a large general hospital

Objective

Hospitalized patients are at risk for adverse events such as unexpected cardiac arrest or admission to an Intensive Care Unit (ICU). Prior to these adverse events these patients often have derangements in vital signs that are not recognized and treated adequately. To identify and treat those patients at risk, our hospital implemented a rapid response system in 2004. The purpose of this paper is to describe implementation and results of our rapid response system.

Design

Prospective cohort study.

Method

The implementation of the rapid response system started by training all doctors and nurses to score vital signs using a dedicated score card. If a patient scores 3 or more points, the patients’ treating physician has to see the patient and – if necessary – call the medical emergency team (MET), consisting of an ICU physician and an ICU nurse. We analyzed all consecutive MET calls in the period January 2005-December 2009.

Results

A total of 1058 MET calls for 981 patients were analyzed. In 606 patients (57.3%) it was decided to transfer the patient to a higher dependency unit, in most cases the ICU. In 353 patients (33.4%) treatment could be continued on the ward. In 88 patients (8.4%) it was decided that ICU treatment would not be beneficial and limits on treatment were put in place. Of the 981 patients, 255 (26.0%) died in hospital.

Conclusion

In our hospital the rapid response system has developed into an important tool for the early identification and treatment of patients at risk. However, our data cannot prove the efficacy of the rapid response system in terms of reducing hospital mortality.

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

Samenvatting

Doel

Patiënten die in het ziekenhuis opgenomen zijn, lopen risico op ernstige complicaties zoals onverwachte hartstilstand of opname op een Intensive Care (IC). Bij deze patiënten zijn voorafgaand aan het incident vaak afwijkingen in de vitale functies die niet adequaat behandeld worden. Om deze vitaal bedreigde patiënten op te sporen en te behandelen is in ons ziekenhuis in 2004 een spoedinterventiesysteem opgezet (SIS). Doel van dit artikel is het beschrijven van implementatie en resultaten van het SIS.

Opzet

Prospectief cohortonderzoek.

Methode

Alle verpleegkundigen en artsen werden bij de implementatie van het SIS geïnstrueerd vitale parameters te scoren met een scorekaart. Bij een score van meer dan 3 punten moet eerst de behandelend arts de patiënt beoordelen en vervolgens – indien nodig – het spoedinterventieteam (SIT) inroepen, dat bestaat uit een IC-arts en een IC-verpleegkundige inroepen. Wij analyseerden alle consulten van het SIT in de periode januari 2005-december 2009.

Resultaten

Er werden 1058 SIT-consulten gedaan bij 981 patiënten. Bij 606 patiënten (57,3%) is besloten tot overplaatsing, meestal naar de IC. Bij 353 patiënten (33,4%) kon de patiënt op de verpleegafdeling behandeld worden. Bij 88 patiënten (8,4%) werd geconcludeerd dat zij niet zouden profiteren van IC-behandeling. Bij hen werden behandelgrenzen gesteld. Van de 981 patiënten overleden 255 (26,0%) in het ziekenhuis.

Conclusie

Het spoedinterventiesysteem heeft zich in ons ziekenhuis ontwikkeld tot een belangrijke voorziening om vitaal bedreigde patiënten vroegtijdig te herkennen en te behandelen. Met deze data is echter niet bewezen dat het SIS leidt tot een daling van de ziekenhuismortaliteit.

Artikelinformatie
In print verschenen in
week 23 2011

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2011;155:A3257
Vakgebied
IC-geneeskunde
Auteursinformatie

Reinier de Graaf Groep, afd. Intensive Care, Delft.

Drs. I.A. Meynaar, drs. M. Verheijen, drs. L. Dawson en drs. P.L. Tangkau, internisten-intensivisten; H. van Dijk, IC-verpleegkundige; drs. S. Sleeswijk Visser, anesthesioloog-intensivist.

Contact drs. I.A. Meynaar (meynaar@rdgg.nl)

Verantwoording

Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 25 februari 2011

Gerelateerd
Effect spoedinterventieteam nog onduidelijk
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties