In-situpreservatie van nieren bij 'hartdode' donoren: mogelijkheid voor het opheffen van het tekort aan donornieren

Klinische praktijk
G. Kootstra
J.P. van Hooff
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1998;142:2838-43
Abstract

Samenvatting

- Jaarlijks worden ongeveer 700 nieuwe patiënten en 150 patiënten bij wie een getransplanteerde nier niet meer functioneert, op de wachtlijst voor niertransplantatie geplaatst.

- Per jaar worden ongeveer 400 nieren van overledenen en 100 nieren van familieleden en partners in Nederland getransplanteerd, zodat er jaarlijks een tekort is van 350 nieren.

- Met ‘hartdode donor’ wordt een overledene na hartstilstand aangeduid, ter onderscheiding van de hersendode donor.

- Bij hartdode donoren kan men via een katheter in de liesarterie de aorta boven en onder het nierniveau afsluiten, waarna men de nieren met een gekoelde vloeistof kan perfunderen en preserveren. Dit geeft tijd om toestemming voor transplantatie van de nabestaande te verkrijgen of uit de donorregistratie te vernemen.

- Een nier die afkomstig is van een hartdode donor begint relatief vaak laat of zelfs helemaal niet te functioneren na transplantatie. Toch is het aantal zo beschikbaar komende nieren voldoende om het bestaande tekort aan donornieren op te heffen.

- De Wet op de Orgaandonatie laat koeling van de nieren in de overledene toe in afwachting van toestemming tot orgaandonatie.

- Het lijkt nodig een test uit te voeren bij nieren van hartdode donoren om transplantatie van niet-levensvatbare nieren te voorkomen.

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, Postbus 5800, 6202 AZ Maastricht.

Afd. Heelkunde: prof.dr.G.Kootstra, chirurg.

Afd. Interne Geneeskunde, onderafd. Nefrologie: prof.dr.J.P.van Hooff, internist-nefroloog.

Contact prof.dr.G.Kootstra

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties