Wanneer een arts vanwege een klacht voor de tuchtrechter moet verschijnen, kan de arts een tuchtmaatregel worden opgelegd. Het tuchtrecht moet op die manier de kwaliteit van zorg bevorderen. Maar volgens de huidige inzichten kun je kwaliteit van zorg beter stimuleren door te kijken naar de dingen die goed gaan. Hoe past het tuchtrecht in die gedachte?
Samenvatting
Het medisch tuchtrecht heeft als doel om de kwaliteit van zorg te bevorderen. ‘Safety-II’ is een wetenschappelijke benadering van kwaliteitsbevordering die in de Nederlandse gezondheidszorg steeds breder wordt omarmd. Wij vergeleken beide benaderingen. Safety-II erkent dat artsen bij hun handelen inschatten hoeveel tijd ervoor beschikbaar is en hoe grondig ze te werk moeten gaan, en onderzoekt de factoren die ervoor zorgen dat dingen normaalgesproken goed gaan. Het tuchtrecht beantwoordt verwijtbaar handelen met disciplinaire maatregelen. Wij concluderen dat voor Safety-II het onderscheid tussen verwijtbaar en niet verwijtbaar handelen betekenisloos is, terwijl de tuchtrechtelijke benadering vooral een negatieve waarschuwingsfunctie oplevert. Safety-II past beter bij de medische praktijk, omdat die complex is en gebaat is bij veel beoordelingsvrijheid. Het tuchtrecht zou daarom een rol moeten krijgen die meer reflectie op succesfactoren faciliteert. Dat het tuchtrecht kan optreden tegen verminderd functionerende artsen doet hier niet aan af; Safety-II vervult deze functie beter, omdat het niet afwacht tot er iets misgaat, maar proactief optreedt.
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties