Is het waarschijnlijk dat een zwakzinnige Turk in één van de academische medische centra van Europa in aanmerking komt voor een harttransplantatie? Als artsen moeten kiezen tussen patiënten, krijgen vrouwen met kinderen dan altijd voorrang boven vrijgezellen? Speelt de leeftijd een rol en in hoeverre zijn bejaarden dan altijd in het nadeel? Geeft bij weigering van een behandeling riskant gedrag ooit de doorslag? Telt de financiële situatie waarin een patiënt verkeert, al dan niet bewust, mee?
Intuïtief kent iedereen de antwoorden wel, maar deze expliciet noemen, en zo nodig verdedigen, is pijnlijk en wordt in de dagelijkse werkelijkheid het liefst vermeden. Selectie van patiënten betekent immers, ongeacht de gevolgde procedure, dat het ene mensenleven tegen het andere wordt afgewogen. Dat kan vooral in individuele gevallen treurige gevolgen hebben, waarover men zich publiekelijk zelden beklaagt. Anders is het wanneer, zoals onlangs het geval was, groepen patiënten de dupe blijken te zijn…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties