Verschillen tussen huisartsen en longartsen in de behandeling van CARA-patiënten

– This cross-sectional study comprised 223 patients with moderate asthma or chronic bronchitis (FEV₁ > 50 of the predicted value) from 29 general practices in the catchment area of Nijmegen University. Fiftysix patients were treated by 19 chest physicians, the remaining 167 by 29 general practitioners, without specialist care. In the study population no relevant differences in sex, age, smoking behaviour or severity of the disease (symptoms, lung function, and bronchial hyperreactivity) could be observed between the two groups of patients, except for allergy.

Chest physicians prescribed on average almost three times as much medication as general practitioners. We could identify only a weak relationship between the severity of the disease (symptoms and pulmonary function combined) and the prescribed pharmacotherapy: with rising degrees of severity the general practitioner prescribes more bronchodilators, the specialist more inhaled corticosteroids. No relationship could be observed between bronchial hyperreactivity and the prescribed pharmacotherapy. No response to prescribed bronchodilators was found in 16 of the patients treated by the general practitioner and in 20 of the patients treated by the specialist.

On the basis of this cross-sectional study no well-defined treatment policy of patients with moderate asthma or chronic bronchitis either by the general practitioner or by the lung specialist could be found.

Samenvatting

Aan dit transversale onderzoek namen 223 patiënten met een matige vorm van CARA deel (FEV₁ > 50 van de voorspelde waarde). Zij werden geselecteerd uit 29 huisartspraktijken in de regio Nijmegen. Van deze 223 patiënten werden er 56 behandeld door 19 longartsen, de resterende 167 door 29 huisartsen, zonder specialistische zorg. In de onderzochte groep waren er geen relevante verschillen in geslacht, leeftijd, rookgedrag en ernst van de ziekte (klachten, longfunctie en bronchiale hyperreactiviteit) tussen de patiënten die door de huisarts en die door de longarts behandeld werden, uitgezonderd allergie, die meer bij longartspatiënten vóórkwam.

De longartsen schreven gemiddeld bijna drie keer zoveel medicijnen voor als de huisartsen. Er was slechts een zwakke relatie tussen de ernst van de ziekte (klachten en longfunctie gecombineerd) en de voorgeschreven therapie: naarmate de ernst van de ziekte toenam, schreef de huisarts meer bronchusverwijdende medicijnen voor en de specialist meer inhalatiecorticosteroïden. Er werd geen relatie gevonden tussen de bronchiale hyperreactiviteit en de prescriptie, noch bij de huisarts noch bij de longarts. Bij 16 van de patiënten die door de huisartsen werden behandeld en bij 20 van de door de specialisten behandelde patiënten werd geen reactie op de voorgeschreven bronchusverwijdende medicijnen aangetroffen.

Op grond van dit transversale onderzoek bleek er geen vastomlijnd beleid te zijn bij de behandeling van patiënten met matig ernstige CARA, noch bij de huisarts noch bij de longarts.