Remming van een ongunstig beloop van astma en chronische bronchitis door toevoeging van inhalatiecorticosteroïden aan monotherapie met bronchusverwijders

To investigate whether an unfavourable course of asthma and chronic bronchitis during bronchodilator therapy alone may be improved by additional treatment with inhaled corticosteroids.

Design

Prospective study.

Patients

56 patients (28 with asthma, 28 with chronic bronchitis) with an annual decline in FEV₁ (forced expiratory volume in one second) of at least 80 mlyear in combination with at least 1 exacerbationyear. During the first two years, patients were only treated with a bronchodilator (salbutamol 400 µg or ipratropium bromide 40 µg). During the next 2 years, they were additionally treated with 400 µg beclomethasone dipropionate, two times daily.

Results

During the first six months of treatment with beclomethasone, FEV₁ increased by 458 mlyear (95 confidence interval (CI): 233-683), during the months 7-24 there was a decrease of 102 mlyear, significantly less than the annual decline before steroid intervention (difference 58 mlyear; 95-C:2-87) Only in asthmatics did treatment with beclome thasone improve the bronchial hyperresponsiveness (expressed as PC₂₀-histamine) with 3.0 doubling dosesyear (95 CI: 0.8-5.2).

Conclusion

Additional treatment with inhaled corticosteroids improved an unfavourable course of asthma or chronic bronchitis during bronchodilator therapy. There was not only a decreased progression rate but also a recovery of lung function. These effects were more evident in asthmatics than in patients with chronic bronchitis.

Samenvatting

Doel

Vaststellen of een ongunstig beloop van astma en chronische bronchitis gedurende behandeling met alleen bronchusverwijders geremd kan worden door aanvullende therapie met inhalatiecorticosteroïden.

Opzet

Prospectief onderzoek.

Plaats

Huisartspraktijken (n = 29) in de omgeving van Nijmegen.

Methode

Patiënten (28 met astma, 28 met chronische bronchitis) met een jaarlijkse daling in het geforceerde expiratoire éénseconde-volume (FEV₁) ≥80 mljaar in combinatie met > 1 exacerbatiejaar. Gedurende de eerste 2 jaar werden patiënten uitsluitend met een bronchusverwijder behandeld (salbutamol 400 µg of ipratropium (bromide) 40 µg). Gedurende de 2 volgende jaren kregen zij aanvullende behandeling met beclometason (dipropionaat) 2 dd 400 µg.

Resultaten

Gedurende de eerste 6 beclometason-maanden was de toename in FEV₁ 458 mljaar (95-betrouwbaarheidsinterval: 233-683). Vervolgens was gedurende de maanden 7-24 een daling van 102 mljaar, significant minder dan de daling van 160 mljaar vóór steroïdeninterventie (verschil 58 mljaar; 95-BI: 2-87). Alleen bij patiënten met astma verbeterde behandeling met beclometason de bronchiale hyperreactiviteit (uitgedrukt als PC₂₀-histamine, de minimale concentratie histamine die een 20 daling in FEV₁ veroorzaakt) met 3,0 verdubbelingsdoseringjaar (95-BI: 0,8-5,2).

Conclusie

Additionele behandeling met inhalatiecorticosteroïden remt een ongunstig beloop van astma en chronische bronchitis tijdens therapie met uitsluitend bronchusverwijders: er was verminderde ziekteprogressie en herstel in longfunctie. Dit effect was duidelijker bij astma dan bij chronische bronchitis.