Trismus als symptoom

Klinische praktijk
J.A. Baart
R.B. Greebe
H.C.J. Kerstens
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1987;131:147-51

Inleiding

Omdat trismus geen op zichzelf staand ziektebeeld is doch een uiting van een anatomisch, fysiologisch of pathologisch gegeven, is het noodzakelijk de oorzaak van deze kaakklem op te sporen. Het woord trismus is afgeleid van het Griekse trismos hetgeen knarsen betekent. Een definitie van trismus is moeilijk te geven wanneer getracht wordt een maat voor de mondopeningsbeperking te vinden waarbeneden van trismus moet worden gesproken. De meest algemene definitie van trismus is: de onmogelijkheid de mond voldoende te openen.1 Hierbij is niet zozeer van belang het aantal millimeters dat de mond geopend kan worden als wel het subjectieve gegeven dat de mondopening beperkt is. Sommigen menen echter dat een mondopening kleiner dan 35 à 40 mm nader onderzocht moet worden op de belemmerende factor.2

Trismus wordt meestal veroorzaakt door een afwijking van het kauwstelsel. Hierbij moet worden gedacht aan dentogene ontstekingen, abcessen, postoperatieve zwellingen en afwijkingen van…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis der Vrije Universiteit, afd. Mondziekten en Kaakchirurgie, Postbus 7057, 1007 MB Amsterdam.

J.A.Baart, R.B.Greebe en H.C.J.Kerstens, kaakchirurgen.

Contact J.A.Baart

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

.Rotterdam, maart 1987,

Gaarne zouden wij vanuit de keel-, neus- en oorheelkunde nog een kleine aanvulling geven op het artikel van Baart et al. (1987;147-51). Het betreft de situatie, waarin ernstige trismus inspectie van de mond-keelholte vrijwel onmogelijk maakt. Daarbij kan de reflexboog onderbroken worden door lokale anesthesie van het ganglion pterygopalatinum.1 Naar men aanneemt loopt de reflexboog bij trismus ten gevolge van een peritonsillair abces via de N. glossopharyngeus, de N. palatinus, de maxillaire tak van de N. trigeminus, de hersenstam, de mesencefale kernen en de motorische tak van de N. trigeminus.23 De lokale anesthesie kan eenvoudig worden toegepast door een wattenstaafje met cocaïne HCl 7%-oplossing achter in de middelste neusgang nabij het ganglion pterygopalatinum te plaatsen. Met behulp van deze methode lukt het, zowel volgens de literatuur als volgens eigen ervaring, om ook de hardnekkigste trismus voldoende te verminderen voor adequate dianostiek en behandeling van een peritonsillair abces.24

J. van Loosen
F. van der Drift
Literatuur
  1. Hoople GD. A new method of anaesthesia for opening a peritonsillar abscess. Laryngoscope 1926; 36: 577-9.

  2. Kreton JF. How I do it- head and neck. Breaking trismus to facilitate drainage of peritonsillar abscess. Laryngoscope 1980; 90: 1892-3.

  3. Woodburne RT. Essentials of human anatomy. New York: Oxford University Press, 1973: 239-41.

  4. Poulsen P. Restricted mandibular opening (trismus). J Laryngol Otol 1984; 98: 1111-4.