Symptoombestrijding en palliatie versus levensbeëindiging: een terugblik op de zaak-Vencken

- In 2003, Peter Vencken who was working as a junior physician in a hospital, was accused of having ended the life of a terminally ill man unjustly. He claimed that his treatment had been normal medical practice for the relief of symptoms and for palliation. The Public Prosecutor and the Medical Inspectorate filed complaints against Vencken and he was taken into custody for 9 days. However, both the Criminal Court and the Medical Disciplinary Board rejected the complaints made against Vencken on ending the patient’s life and judged that he had acted according to professional standards. The Vencken case lasted for three years and was finalised in April 2006. It raises questions about the role and policy of the Public Prosecutor, the Medical Inspectorate as well as the hospital.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1689-92

Samenvatting

In april 2006 kwam na 3 jaar een einde aan de juridische procedures tegen de arts Peter Vencken. Hij werkte als assistent-geneeskundige en werd beschuldigd van levensbeëindigend handelen bij een terminaal zieke man. Naar eigen zeggen had hij gebruikelijke medische behandeling toegepast als symptoombestrijding en palliatie. Het Openbaar Ministerie (OM) en de Inspectie voor de Gezondheidszorg spanden tegen Vencken zowel een strafrechtelijke als een tuchtrechtelijke procedure aan en hij werd 9 dagen in voorarrest genomen. In beide procedures bleek de klacht over levensbeëindiging ongegrond. Het medisch beleid van Vencken was normaal medisch handelen. De zaak-Vencken roept vragen op over de rol van OM en inspectie en over de samenwerking tussen deze beide instanties, maar ook over de wijze waarop het ziekenhuis met de zaak is omgegaan.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1689-92