Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Stijgende incidentie van dunne melanomen in Nederland*

Onderzoek
Judith Zoutendijk
Robert J.T. van der Leest
Tamar Nijsten
Wolter J. Mooi
Jasper I. van der Rhee
Esther de Vries
Loes M. Hollestein
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2017;161:D1030
Abstract
Abstract
Sluiten
Increasing incidence of thin melanomas in the Netherlands

Objective

In the Netherlands the incidence of melanomas in situ and thin invasive melanomas is rising more quickly than that of thicker melanomas. Our aim was to gain insight into this increase and to test the hypothesis that it is attributable to over-diagnosis.

Method

We analysed data taken from the Netherlands Cancer Registry on all primary melanomas diagnosed between 1994 and 2010. We assessed trends in European standardised rates (ESR) using joinpoint analysis, and expressed these trends as estimated annual percentage change (EAPC). Thin melanomas were subdivided into four subgroups.

Results

Between 1994 and 2010, 34 156 persons were diagnosed with melanoma in situ or thin invasive melanoma. The incidence of melanoma in situ doubled during this period, with an acceleration in incidence in men from 2004, and in women from 2007. In men the ESR of thin melanoma doubled, whereby the thinnest category (< 0.25 mm) rose more quickly, but not significant compared to the other Breslow thicknesses ≤ 1 mm. In women, the ESR of thin melanomas nearly doubled, with the exception of the thinnest melanoma.

Conclusion

Between 1994 and 2010, the incidence of melanomas increased steadily. In part, this was a real rise as a result of increased exposure to ultraviolet rays. However, from 2006 the incidence of melanomas in situ and thin invasive melanomas in men has risen comparatively more quickly. This could point to over-diagnosis, but also to increased awareness, early detection, a diagnostic shift from benign to malignant lesions and changes in the Dutch health care system.

Conflict of interest and financial support: ICMJE forms provided by the authors are available online along with the full text of this article.

Samenvatting

Doel

In Nederland is er een disproportionele toename van melanomen in situ en van dunne invasieve melanomen in vergelijking met dikke melanomen. Ons doel was inzicht te krijgen in de stijging van melanomen in situ en dunne melanomen, en de hypothese te testen dat zij te wijten is aan overdiagnose.

Methode

We analyseerden gegevens van de Nederlandse Kankerregistratie over alle primaire melanomen gediagnosticeerd in de periode 1994-2010. We berekenden de Europese gestandaardiseerde incidentiecijfers (ESR) en de jaarlijkse procentuele verandering daarin (EAPC). We analyseerden de gegevens naar geslacht en naar Breslow-dikte ≤ 1 mm, verdeeld in 4 subgroepen.

Resultaten

In de periode 1994-2010 kregen 34.156 personen de diagnose ‘melanoom in situ’ of ‘dun invasief melanoom’. Het incidentiecijfer van melanomen in situ verdubbelde in die periode, met een versnelde stijging vanaf 2004 bij mannen en vanaf 2007 bij vrouwen. Bij mannen verdubbelde het incidentiecijfer van dunne melanomen, waarbij de dunste categorie (< 0,25 mm) het snelst, maar niet significant, steeg ten opzichte van de andere Breslow-dikten ≤ 1 mm. Bij vrouwen verdubbelde het incidentiecijfer van dunne melanomen bijna, behalve dat van melanomen < 0,25 mm.

Conclusie

De incidentie van melanomen in situ en van dunne en dikke melanomen is in de periode 1994-2010 gelijkmatig toegenomen. Dit was voor een deel een reële stijging als gevolg van toegenomen blootstelling aan ultraviolette straling. Maar vanaf 2006 steeg de incidentie van melanomen in situ en dunne melanomen naar verhouding sneller. Dat kan wijzen op overdiagnose, maar ook op toegenomen bewustzijn, vroege detectie, diagnostische verschuiving van benigne naar maligne afwijkingen en veranderingen in het Nederlandse gezondheidszorgsysteem.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2017;161:D1030
Vakgebied
Dermatologie
Kanker
Pathologie
Auteursinformatie

*Dit onderzoek werd eerder gepubliceerd in European Journal of Cancer (2015;51:2833-41) met als titel: ‘Increasing time trends of thin melanomas in The Netherlands: What are the explanations of recent accelerations?’ Afgedrukt met toestemming.

Erasmus Medisch Centrum, Rotterdam.

Afd. Dermatologie: drs. J. Zoutendijk, anios dermatologie; dr. R.J.T. van der Leest (tevens Admiraal de Ruyter Ziekenhuis, Goes) en prof.dr. T. Nijsten, dermatologen; dr. L.M. Hollestein, epidemioloog (tevens Integraal Kankercentrum Nederland, Utrecht).

Afd. Maatschappelijke Gezondheidszorg: dr. E. de Vries, epidemioloog (tevens Javeriana University, Bogotá, Colombia).

VU medisch centrum, afd. Pathologie, Amsterdam.

Prof.dr. W.J. Mooi, patholoog.

Leids Universitair Medisch Centrum, afd. Dermatologie, Leiden.

Dr. J.I. van der Rhee, dermatoloog (tevens Medisch Centrum Alkmaar, Alkmaar).

Contactpersoon: dr. L.M. Hollestein (l.hollestein@erasmusmc.nl).

Auteur Belangenverstrengeling
Judith Zoutendijk ICMJE-formulier
Robert J.T. van der Leest ICMJE-formulier
Tamar Nijsten ICMJE-formulier
Wolter J. Mooi ICMJE-formulier
Jasper I. van der Rhee ICMJE-formulier
Esther de Vries ICMJE-formulier
Loes M. Hollestein ICMJE-formulier
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties