Stevens-Johnson-syndroom en toxische epidermale necrolyse; therapiebeleid bij deze levensbedreigende ziekten

Klinische praktijk
J.B. van der Meer
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1996;140:1538-43

Bijwerkingen van geneesmiddelen komen regelmatig voor en kunnen zich in alle organen manifesteren. De huid neemt hierbij een belangrijke plaats in. Hoewel dan soms ernstige huidafwijkingen kunnen ontstaan, zijn deze bijwerkingen evenwel zelden levensbedreigend. Een uitzondering hierop vormen het Stevens-Johnson-syndroom (SJS) en toxische epidermale necrolyse (TEN), ook wel ziekte van Lyell genoemd.1 Deze ziekten hebben een hoge sterfte (30-50).23 Ze worden meestal in één adem genoemd, omdat ze vaak veel op elkaar lijken.1 Gelukkig gaat het om een relatief zeldzaam ziekteproces met een incidentie van 1 per miljoen.2 Ouderen en HIV-positieve personen hebben evenwel een veel grotere kans SJSTEN te acquireren; bij HIV-positieve personen is de kans zelfs 1000 maal zo groot.1 Door toename in omvang van beide categorieën zal de medische professie steeds vaker met deze ernstige huidziekten geconfronteerd worden. In dit artikel geven wij een overzicht van de huidige kennis van SJSTEN…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Groningen, afd. Dermatologie, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen.

Prof.dr.J.B.van der Meer, dermatoloog.

Verantwoording

Namens de Nederlandse Werkgroep Toxische Epidermale Necrolyse.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties