Communicatie is de basis van een menselijk bestaan. Hiervoor is een goed gehoor de eerste voorwaarde. Een dove patiënt is goed te herkennen, een slechthorende niet. Eén van de gevolgen van de slechthorendheid is dat de patiënt zich terugtrekt. Dit is mogelijk één van de redenen dat er weinig aandacht voor deze veel voorkomende afwijking bestaat.
Slechthorendheid voldoet op zich aan alle kenmerken van een chronische ziekte, waarvoor op het ogenblik zowel beleidsmatig als ook wetenschappelijk in Nederland veel aandacht bestaat. Opvallend is daarom dat in de beleidsnota betreffende chronisch-ziekenbeleid van de staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur, maar ook in het advies van de Raad voor Gezondheidsonderzoek: ‘Advies chronische aandoeningen: prioriteiten voor onderzoek’, met geen enkel woord wordt gerept over slechthorendheid.12
In de Verenigde Staten werd in 1988 door de Senaat een wet aangenomen tot oprichting van een National Institute on Deafness and other Communication Disorders, met…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties