De standaard 'Slechthorendheid' (eerste herziening) van het Nederlands Huisartsen Genootschap; reactie vanuit de kno-heelkunde en de klinische audiologie

- The effort to use evidence-based medicine as a starting point for the revision of the guideline ‘Hearing impairment’ from the Dutch College of General Practitioners is much appreciated. The guideline advocates an active attitude towards hearing impairment in the elderly. Idiopathic sensorineural hearing loss is described as a clinical entity and the guideline stresses the importance of timely referral to an otolaryngologist. The sceptical attitude towards the practical applicability of tuning-fork tests may be questioned. The guideline’s suggestions concerning chronic otorrhoea and traumatic tympanic membrane perforation are inadequate and partly incorrect. The specific expertise of the disciplines involved in the field of hearing impairment could have been made more explicit. Nevertheless, this revision of the guideline is considered to be a material improvement compared to the former version.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:454-7

Zie ook de artikelen op bl. 453 en 466.

Slechthorendheid staat toenemend in de belangstelling bij de huisarts. Dit is behalve aan het toenemen van de incidentie en de prevalentie van deze aandoening ongetwijfeld mede te danken aan de inspanningen van de Nationale Hoorstichting en de Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden. De herziene versie van de standaard ‘Slechthorendheid’ van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) bevat vele elementen die dit grotere bewustzijn betreffende slechthorendheid weerspiegelen.1 In de herziene versie erkennen de opstellers expliciet de ernst en de omvang van het probleem van slechthorendheid en van de gevolgen ervan voor het sociaal functioneren en de kwaliteit van leven.

De zorg voor slechthorenden is een vorm van ketenzorg, waarbij verschillende zorgaanbieders zoals huisarts, kno-arts, audiologisch centrum en audicien vanuit een specifieke expertise een rol spelen. In die zorgketen staat de patiënt centraal.