Hippocrates geloofde dat het belangrijker is om de persoon te kennen die een ziekte heeft dan om de ziekte te kennen die de persoon heeft. Bij ouderen valt daar veel voor te zeggen. Dat zou kunnen betekenen dat screenen op ziekte en op risico’s voor ziekte minder relevant is dan screenen op contextuele informatie over de persoon.
Laat ik met het eerste beginnen. Zowel in de eerste als tweede lijn neemt de druk om ouderen te screenen toe. Het blijkt echter al moeilijk doelmatige screeningsprogramma’s bij volwassenen (tot 65 jaar) op te zetten en de geschiedenis van de preventieve geneeskunde zou ons tot bescheidenheid moeten aanzetten. Slechts enkele aandoeningen, zoals hypertensie, blijken stevig onderbouwd voor screening bij volwassenen, maar bij een beperkte levensverwachting en concurrerende morbiditeit verdwijnt het gunstige effect van deze programma’s. En, zoals Sir Muir Gray stelde, ieder screeningsprogramma veroorzaakt schade; sommige doen daarnaast ook iets goed.
Wat…
Reacties