Schuivende panelen

Guidelines contain evidence-based recommendations for clinical practice. Physicians and other healthcare providers are expected to follow these guidelines to provide proper care to their patients. Deviation from guidelines is possible, but should be undertaken for a reason. New evidence and insights involve guidelines having to be revised periodically. What are the implications of such revisions for doctors and patients? And what can be done about patients who have been lost to care but who are eligible for treatment according to the new guideline? Difficult dilemmas lie in waiting. It is a joint responsibility of both drafters and users of guidelines to implement changes in guidelines appropriately for the individual patient.

Conflict of interest and financial support: ICMJE forms provided by the authors are available online along with the full text of this article.

Richtlijnen vertalen resultaten van wetenschappelijk onderzoek en nieuwe inzichten naar concrete aanbevelingen voor het klinisch handelen. Deze aanbevelingen betreffen niet alleen diagnostiek en therapie, maar ook bij screening en preventie bieden richtlijnen handvatten om de kwaliteit van de zorg te verbeteren. Zo is in richtlijnen vastgelegd aan welke criteria moet worden voldaan alvorens de diagnose ‘COPD’ mag worden gesteld, aan welke patiënten met atriumfibrilleren antitrombotische behandeling moet worden geadviseerd en boven welke PSA-waarde, bij vroegdiagnostiek van prostaatcarcinoom, nader onderzoek is aangewezen. Van artsen wordt verwacht dat zij handelen volgens richtlijnen.1 Afwijken mag, mits de arts dat kan motiveren.

Het geadviseerde beleid is afhankelijk van patiëntkenmerken. Wanneer deze veranderen, zal ook het geadviseerde beleid veranderen. Een voorbeeld: een 60-jarige patiënte met atriumfibrilleren zonder bijkomende morbiditeit heeft zo’n klein risico op een trombo-embolie, dat orale anticoagulantia niet geïndiceerd zijn. Bij het bereiken van de leeftijd van 65 jaar is het risico…