Samenvatting van de standaard 'Pelvic inflammatory disease' van het Nederlands Huisartsen Genootschap

Zie ook de artikelen op bl. 63 en 64.

De standaard ‘Pelvic inflammatory disease’ (PID) van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) geeft richtlijnen voor het beleid in de huisartspraktijk bij patiënten bij wie een PID wordt vermoed.1 Een PID, ook wel ‘salpingitis’ of ‘adnexitis’ genoemd, is een ontsteking in het kleine bekken ten gevolge van verspreiding van micro-organismen vanuit de vagina en de cervix naar het endometrium, de tubae en de aangrenzende structuren. De incidentie in de huisartspraktijk bedraagt ongeveer 2 per 1000 vrouwelijke patiënten per jaar. Ongeveer 50 wordt veroorzaakt door Chlamydia trachomatis en ongeveer 10 door Neisseria gonorrhoeae. Daarom levert deze standaard tevens een bijdrage aan de benadering van de problematiek rondom seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA). Aangezien een gouden standaard ontbreekt, wordt de diagnose gesteld op basis van klinische criteria.

Indien de gegevens uit anamnese en lichamelijk onderzoek, aangevuld met een bepaling van de bloedbezinking, worden gecombineerd, is de voorspellende waarde van deze ‘klinische’ diagnostiek zo groot dat invasieve technieken, zoals laparoscopie, achterwege kunnen blijven. Indien er geen aanwijzingen zijn voor aandoeningen waarbij snelle chirurgische interventie noodzakelijk is, zoals een extra-uteriene graviditeit of acute appendicitis, kan direct worden begonnen met medicamenteuze therapie. De test op Chlamydia en een kweek op gonorroe zijn vooral bedoeld om bij een positieve uitslag de partner mee te kunnen behandelen en zo eventuele verdere verspreiding van SOA te voorkomen. De huisarts kan de meeste gevallen zelf behandelen. Verwijzing is alleen noodzakelijk in ernstige of gecompliceerd verlopende gevallen. De tekst van de samenvatting van de standaard wordt hierbij afgedrukt (figuur 1 en 2). Van de volledige tekst van de standaard kan een overdruk worden besteld bij het NHG.