Beste collega’s,
In deze klinische les gaan we het hebben over reukstoornissen. Ruim tien procent van de Nederlanders heeft een objectiveerbare reukstoornis. Behalve frequente oorzaken als beschadiging van de reukzenuw na een infectie, ontsteking van het neusslijmvlies en trauma zijn er ook oorzaken waarover nog weinig bekend is. Aan de hand van drie casussen beschrijven we de gevolgen voor patiënten en eventuele behandelopties.
Een reukstoornis is een veelvoorkomende klacht die gevolgen kan hebben voor de kwaliteit van leven, de veiligheid en de voeding van een patiënt. De meest frequente oorzaken van een reukstoornis zijn beschadiging van de reukzenuw na een virale bovensteluchtweginfectie, ontsteking van het neusslijmvlies en een trauma. Sinds covid-19 worden zorgverleners vaker met de klacht geconfronteerd: zo rapporteert tot 20% van de covidpatiënten na zes maanden nog reukklachten.1 Alle patiënten met een reukstoornis krijgen een hierop gerichte anamnese, KNO-onderzoek en een reuktest. Verder aanvullend onderzoek wordt op indicatie verricht.
Er zijn echter veel meer oorzaken van een reukstoornis, en daarover is nog veel onbekend. Dit illustreren wij aan de hand van drie casussen.
Patiënt A, een 19-jarige vrouw, kwam op de polikliniek KNO omdat ze van jongs af aan geen reukvermogen had. Zij was onderdeel van een eeneiige tweeling; haar zus kon wel goed ruiken. De reuktest liet een score…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties