Output-maximalisatie

Het lijkt er op dat iedereen de laatste tijd steeds kritischer, maar vooral berekenender omgaat met zijn of haar publicaties. Alles moet immers meetbaar zijn, alles draait om factoren en indexen. Tijdschriften dwepen met hun impactfactor, of een sterk gestegen citatie-index. En ook afdelingen van UMC’s meten hun output aan dit soort getallen. In afdelings- of ziekenhuisjaarverslagen wordt juichend weer een verbeterde index gemeld. Wie weet wordt ons straks ook nog voorgeschreven wat we wel en wat we niet mogen publiceren. Geen artikelen meer waardoor de outputgetallen dalen. Omhoog, steeds maar omhoog moet het.

Ik voorspel dan ook dat er straks speciale cursussen worden aangeboden. Naast de verplichte ‘Teach-the-Teacher’-cursussen zal de Academische Wereld overspoeld worden met ‘Sell-Your-Article’-cursussen. Zeer snel zullen de afdelingen de deelname aan zo’n cursus verplichten voor alle stafleden. Motto van de cursus: ‘Hoe plug ik mijn artikel in een blad dat belangrijk genoeg is?’

Ik stel me de indeling van de tweedaagse ‘Sell-Your-Article’-cursus als volgt voor: dag 1 begint met de verplichte self-assessment. Hierbij moeten de cursisten de eigen wetenschappelijke productie onder de loep nemen. En daar allerlei formules op loslaten, zoals de ‘case report’-index (C, het percentage case reports op het totaal aantal eigen artikelen). En op dezelfde wijze dienen de ‘letter/editorial’(LE)-index en de ‘failure’-index (F, het aantal nooit gepubliceerde artikelen) te worden berekend. Mijn C-index is 6,5%, mijn LE-index 15% en mijn F-index helaas een nog significante 8,6%. En de bedoeling van de cursus wordt natuurlijk om alles onder de 5% te krijgen. Immers, alles boven de 5% is zonde van je tijd (lees: die van je werkgever).

Dag 2 begint met tips hoe je onder die 5% moet komen. Een voormalig redactiemedewerker van een medisch tijdschrift geeft allerlei tips: een gelikte aanbiedingsbrief, hoe je een redacteur gunstig kan stemmen. En ga voor de zaagtandconstructie: inzetten op een blad met hoge impactfactor, bij afwijzing langzaam volgens de impactfactor afdalen. Bij een bepaalde impactfactor herschrijf je je artikel en begin je opnieuw met een high-impacttijdschrift; daal weer langzaam af. Het slotdagdeel is ingeruimd voor de afdeling Voorlichting. Immers, het artikel moet niet alleen aan medische tijdschriften, maar ook aan de gemeenschap worden verkocht. Of de cursisten wisten dat het ziekenhuis de impactfactor van een publicatie in de jaarberekeningen verdubbelt bij het halen van de grote dagbladen? En zelfs verdriedubbelt als het bij Pauw en Witteman, de Wereld draait door of in het NTvG wordt genoemd?

Het lijkt me een nachtmerrie. Waar zou ik dan heen moeten met mijn onderzoek over onzin uitgekraamd tijdens de overdracht (gepubliceerd in een blad met impactfactor 2,7), of het gebruik van afkortingen tijdens het rapport (nog in te sturen)? Deze initiatieven hebben misschien uiteindelijk een te lage impactfactor, maar wel een enorm hoge WV-factor. WerknemersVreugd. Maar ja, de WV wordt niet meegenomen in de ranglijsten.