Niet-alcoholische steatohepatitis: diagnostiek, pathogenese, behandeling en prognose

- Nonalcoholic steatohepatitis and chronic viral hepatitis C are the two dominant liver diseases in the Netherlands.

- Hepatic steatosis is usually innocuous but in twenty percent of patients it develops into steatohepatitis. One-fifth of these patients develop liver cirrhosis and hepatocellular carcinoma can also be a consequence of the disease.

- Nonalcoholic steatohepatitis is characterized by macrovesicular steatosis, necroinflammation, loss of hepatocytes and fibrosis.

- Nonalcoholic steatohepatitis often is associated with type 2 diabetes mellitus, hypertension, dyslipoproteinemia and obesity.

- Insulin resistance plays a major role in the pathogenesis of this disease. Drugs against insulin resistance can ameliorate nonalcoholic steatohepatitis.

- Gradual weight loss, a diet including polyunsaturated fatty acids and exercise are other important treatment components of this condition.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:289-94

Samenvatting

- Niet-alcoholische steatohepatitis is, samen met hepatitis C, in Nederland de meest voorkomende leverziekte.

- Leververvetting op zich is meestal onschuldig, maar bij 20 van de patiënten gaat het om steatohepatitis. Eenvijfde van deze patiënten krijgt levercirrose en ook hepatocellulair carcinoom kan er het gevolg van zijn.

- Niet-alcoholische steatohepatitis wordt gekarakteriseerd door een macrovesiculaire leververvetting, leverontsteking, verlies van hepatocyten en fibrose.

- De aandoening houdt verband met diabetes mellitus type 2, hypertensie, dyslipoproteïnemie en obesitas.

- Insulineresistentie speelt een belangrijke rol bij de pathogenese van niet-alcoholische steatohepatitis. Geneesmiddelen die insulineresistentie tegengaan, zijn dan ook van therapeutisch belang.

- Geleidelijk gewichtsverlies, een dieet met meervoudig onverzadigde vetzuren en lichaamsbeweging (sportbeoefening) zijn de andere pijlers waar de behandeling van de niet-alcoholische steatohepatitis op stoelt.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:289-94