Naar de top

8 mensen met diabetes mellitus type 1, 9 begeleiders, 1 fotograaf, 2 filmers, 1 Nederlandse berggids, 63 dragers, 3 koks en 8 lokale gidsen: het team van de Kilimanjaro-expeditie 2008 van de Bas van de Goor Stichting. Alle deelnemers met diabetes hebben in oktober 2008 de top van de Kilimanjaro gehaald. Een reisverslag in 5 afleveringen (deel 1).

Wij wilden als medisch team niet alleen deze groep mensen zo goed mogelijk begeleiden. We kregen zo ook de gelegenheid onderzoek te doen naar de effecten van inspanning op hoogte op allerhande facetten van diabetes mellitus.

Stelt u zich voor: anderhalf jaar voorbereiding, van tevoren alles en iedereen testen. Enthousiasme bij mensen van de industrie en bij collega’s, bij wie we nooit tevergeefs hebben aangeklopt om hulp en advies. Zo regelden collega’s van de luchtmacht dat we gebruik konden maken van de hypobare tank op de voormalige luchtmachtbasis Soesterberg om onze glucosemeters te testen. De eerste kennis deden we al snel op: wanneer je mensen snel naar een zuurstofspanning brengt vergelijkbaar met die op een hoogte van 5000 meter, met saturatiedalingen tot 70%, geeft dat hele speciale effecten, met name op het concentratievermogen. Maar wel goed te interpreteren resultaten wat betreft de glucosemeters.

En er moest veel mee: medicatie, heel veel (soms dachten we: té veel) apparatuur: insulinepompen, echocardiografieapparatuur, saturatiemeters, slaapapneumeters, NT-pro-BNP-meters (voor het meten van de cardiale marker N-terminaal pro-hersennatriuretisch peptide), ‘pulse velocity’-meetapparatuur, (continue) glucosemeters, een lactaatmeter en Hb-meters. Al die spullen moesten we aanmelden bij de KLM. Ook moest alles de berg op, inclusief twee vrachtwagenaccu’s, zonnepanelen, spanningsomvormers, verzin het maar. Een deel van de dragers had het daar erg druk mee. Maar ondanks al die apparatuur hadden we natuurlijk op het moment suprême toch onvoldoende stroom. Eén van de mensen met diabetes bleek een elektrotechnisch genie te zijn en redde ons uit deze situatie. Jazeker, diabeten zijn meer dan diabeten…

Het grootste deel van het onderzoek is gelukt. Niemand heeft geklaagd, ook al deden we een fors beroep op ieders tijd en lichaam. Op dit moment zijn we druk met de gegevens. Twee specialisten (in opleiding) gaan het komende jaar een aantal mooie artikelen schrijven. Hopelijk mogen ze de hele wereld over om hun wetenschappelijke data te presenteren.

En toch: het belangrijkste was en is de fantastische prestatie van deze groep jonge mensen met diabetes mellitus type 1, die bewezen hebben wat er mogelijk is als je er maar voor gaat.