Mucocutane afwijkingen bij reactieve artritis door Chlamydia trachomatis

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

Reactive arthritis (previously known as Reiters syndrome) is an inflammatory arthritis that is a type of spondyloarthropathy.
The disease consists of the classical triad of arthritis, urethritis and conjunctivitis, but mucocutaneous abnormalities also frequently appear: balanitis circinata, keratoderma blennorrhagicum, aphthous ulcers in the mouth and nail disorders. These skin lesions are mainly found in reactive arthritis induced by Chlamydia trachomatis (Ct).
Reactive arthritis is often triggered by a sexually transmitted infection (Chlamydia trachomatis) or an enteric infection (such as Salmonella or Shigella). It is thought that human antibodies against the pathogen cross-react with the HLA antigen (mainly HLA-B27).
To distinguish between reactive arthritis and psoriatic arthritis, screening of the urine or synovium for Ct infection should be carried out.
Acute reactive arthritis is treated with NSAIDs as the first choice. In addition, patients may receive an intra-articular injection of glucocorticoids. The mucocutaneous abnormalities respond well to topical glucocorticoids.
Although in the Netherlands a Ct induced reactive arthritis is not yet treated with antibiotics, a recent published clinical trial in patients with a chronic Ct induced reactive arthritis showed a significant reduction in complaints in the group treated with a combination of antibiotics for 6 months, compared to the placebogroup.
Active genitourinary Ct infection should be treated with antibiotics, the first choice being azithromycin 1000 mg as a single dose. It is important that the patient’s partner is tested at the same time and if necessary treated simultaneously to prevent reinfection.

Samenvatting

Reactive artritis (voorheen syndroom van Reiter) is een inflammatoire artritis die behoort tot de spondylartropathiën.
De ziekte bestaat uit de klassieke trias artritis, urethritis en conjunctivitis, maar zeer frequent worden er ook mucocutane afwijkingen gevonden: balanitis circinata, keratoderma blennorrhagica, afteuze ulcera in de mond en nagelafwijkingen. Deze huidafwijkingen worden voornamelijk gevonden bij een reactieve artritis geïnduceerd door Chlamydia trachomatis (Ct).
Vaak ontstaat reactieve artritis als gevolg van een seksueel overdraagbare aandoening (Ct) of een darminfectie (bijvoorbeeld Salmonella of Shigella), waarbij gedacht wordt dat antilichamen tegen het pathogeen kunnen kruisreageren met het HLA-antigeen (voornamelijk HLA-B27).
Voor het onderscheid tussen reactieve artritis en arthritis psoriatica is het nodig om actief op zoek te gaan naar een Ct-infectie in de urine of in het synovium.
De acute reactieve artritis wordt als eerste keus behandeld met NSAID’s. Daarnaast kunnen patiënten een intra-articulaire injectie met glucocorticoïden krijgen. De mucocutane afwijkingen reageren goed op topicale glucocorticoïden.
Hoewel langdurig antibioticagebruik bij een reactieve artritis geïnduceerd door Ct nog geen standaardbehandeling in Nederland is, toont een recent gepubliceerde klinische trial onder patiënten met een chronische Ct-geïnduceerde reactieve artritis een duidelijke afname van klachten in de groep die 6 maanden behandeld werd met een combinatie van verschillende antibiotica, ten opzichte van de placebogroep.
Een actieve urogenitale Ct-infectie moet behandeld worden met antibiotica, waarbij de eerste keus azitromycine 1000 mg eenmalig is. Het is belangrijk dat de partner van de patiënt op hetzelfde moment ook getest en eventueel meebehandeld wordt om herinfectie te voorkomen.