Morbiditeit en sterfte als gevolg van ecstacygebruik

Ecstacy (methyleendioxymetamfetamine (MDMA)) brengt bij gebruikers hevige emoties teweeg. Reeds in 1991 werden door Van Brussel in dit tijdschrift kanttekeningen geplaatst bij het veilige imago van ecstacy, vooral omdat de combinatie van ‘amfetaminederivaat’ en ‘veilig drugsgebruik’ een contradictio in terminis lijkt.1 Politieke initiatieven tot legalisering van MDMA-gebruik wisselen af met bestuurlijke initiatieven om tot een betere registratie van ongevallen te komen.2 3 Onduidelijk is soms in deze discussie wat er op dit moment reeds bekend is over de pathofysiologie van MDMA-gebruik en in hoeverre er ten aanzien van de toxiciteit betrouwbare epidemiologische gegevens voorhanden zijn op grond waarvan beleid geformuleerd kan worden.

In dit artikel wordt ingegaan op het werkingsmechanisme van MDMA en de bijwerkingen van het gebruik van MDMA zoals gerapporteerd in de medische literatuur. MDMA zullen wij hier beschouwen als een geneesmiddel met een bepaalde indicatie en werking en met bepaalde bijwerkingen.