Mindfulness verlicht burn-outklachten bij huisartsen

Erg treurig dat dit referaat zonder de essentiele kritiek op de zwakke methodologie van het besproken onderzoek wordt geplaatst. Wanneer mindfulness bij huisartsen met burn-outklachten wordt vergeleken met een wachtlijstcontrole kan er geen conclusie over de werkzaamheid worden getrokken. Immers: het is niet uitgesloten dat het (overigens niet erg indrukwekkende) effect geheel aan de placebowerking van de interventie is toe te schrijven. Treurig dat het Br J Gen Pract het heeft geplaatst en dat het nu in het NTvG wordt samengevat. Mindfulness is al zo'n modieuze hype die als panacee wordt aangeboden, en nu zullen veel huisartsen ook nog het idee hebben dat het om een evidence-based werkzame interventie gaat. Qoud non!

Graag dank ik dhr Hengeveld voor zijn kritische reactie. Zoals ik reeds stelde zijn de effecten van mindfulness bij burn-outklachten onder huisartsen beperkt en is verder onderzoek geïndiceerd. Ik ben het met hem eens dat een pre-post design onvoldoende is om de training te gaan aanraden voor huisartsen met burn-outklachten. Aandacht en onderlinge interactie binnen de groep kunnen op zichzelf al een mogelijke oorzaak zijn van de effecten, zeker wanneer men dit vergelijkt met een groep wachtlijst-deelnemers waarin niets gebeurt, namelijk geen groepsbijeenkomsten tijdens het wachten. Juist om deze reden moet er een echte RCT komen om de rol van aandacht en interactie uit te schakelen als oorzaak van de verbeteringen. 
Dat een dergelijke RCT bittere noodzaak is, behoeft geen uitleg: de prevalentie van burn-out onder huisartsen is hoog. Het kwalitatieve onderdeel van dit onderzoek is bemoedigend: huisartsen voelden na mindfulness meer mededogen met zichzelf en met hun patiënten. Een mooi resultaat anno 2016 waarin de huisarts steeds meer taken krijgt. De balans in alle mogelijke hectiek bewaren lijkt mij goud waard.