Lokale behandeling met calcineurine-remmers voor vulvaire lichen sclerosus

Objective

To provide an overview of the literature concerning the topical treatment of vulvar lichen sclerosus, a chronic inflammatory skin disease, with calcineurin inhibitors, such as pimecrolimus and tacrolimus.

Design

A literature review into the use of topical calcineurin inhibitors (TCIs) in the treatment of vulvar lichen sclerosus.

Method

A literature search was performed using PubMed and EMBASE and the search terms ‘tacrolimus’, ‘pimecrolimus’ or ‘calcineurin inhibitors’ and ‘lichen sclerosus et atrophicus’, ‘vulvar lichen sclerosus’, ‘vulvar dermatoses’ or ‘vulvar diseases’.

Results

The search produced 6 case reports, 5 patient series, 3 pilot studies, 2 open-label studies and 1 RCT concerning the use of TCIs for the treatment of vulvar lichen sclerosus. The literature shows that both medications are effective and well tolerated. However, glucocorticoids seem to be effective in more patients than TCIs. Tacrolimus has a stronger immunosuppressant effect than pimecrolimus and therefore seems to be more effective without having more observed side-effects.

Conclusions

TCIs may represent a useful second-line therapeutic option for patients for whom treatment with glucocorticoids is not effective or who do not tolerate them well. Randomized clinical studies are required to determine the role of TCIs in the treatment of lichen sclerosus. Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

Samenvatting

Doel

Overzicht verschaffen in de bestaande literatuur over de lokale behandeling van vulvaire lichen sclerosus, een chronische inflammatoire huidaandoening, met calcineurine-remmers zoals pimecrolimus en tacrolimus.

Opzet

Literatuurstudie naar het gebruik van topicale calcineurine-remmers (TCI’s) bij de behandeling van vulvaire lichen sclerosus.

Methode

Er werd literatuuronderzoek met behulp van PubMed en EMBASE verricht, met de zoektermen ‘tacrolimus’, ‘pimecrolimus’ of ‘calcineurin inhibitors’ en ‘lichen sclerosus et atrophicus’, ‘vulvar lichen sclerosus’, ‘vulvar dermatoses’ of ‘vulvar diseases’.

Resultaten

Er werden 6 casusbeschrijvingen, 5 patiëntenseries, 3 pilotstudies, 2 ‘open label’-studies en 1 RCT gevonden over de behandeling van vulvaire lichen sclerosus met TCI’s. Deze literatuur laat zien dat beide middelen effectief zijn en goed verdragen worden. Glucocorticoïden lijken echter bij meer patiënten effect te hebben dan TCI’s. Van deze middelen heeft tacrolimus een sterkere immunosupressieve werking dan pimecrolimus. Dit middel lijkt daardoor effectiever, zonder dat meer bijwerkingen worden beschreven.

Conclusie

TCI’s kunnen een goede tweedelijns therapeutische optie zijn voor patiënten bij wie lokale behandeling met glucocorticoïden niet effectief is of door wie deze niet goed wordt verdragen. Gerandomiseerde klinische studies zijn nodig om de plaats van TCI’s in de behandeling van lichen sclerosus te bepalen.