Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Littekenbreukcorrectie met een polypropyleenmat: minder recidieven dan na primaire sluiting; een prospectief, gerandomiseerd onderzoek

Onderzoek
R.W. Luijendijk
M. van 't Riet
W.C.J. Hop
M.P. van den Tol
D.C.D. de Lange
M.M.J. Braaksma
J.N.M. IJzermans
R.U. Boelhouwer
B.C. de Vries
M.K.M. Salu†
J.C.J. Wereldsma
C.M.A. Bruijninckx
J. Jeekel
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2001;145:1642-7
Abstract
Abstract
Sluiten
Incisional hernia repair with a polypropylene mesh: less recurrent cases than after primary closure: a prospective randomised study

Determine the effectiveness of incisional hernia repair by using sutures or a mesh.

Design

Randomised, multicentre.

Method

In the period 1 March 1992 to 31 January 1998, suture repair or mesh repair was assigned to 200 patients who were scheduled to undergo repair of a primary hernia or a first recurrence of hernia at the site of a vertical midline incision of the abdomen, less than 6 cm in length or width, in 12 hospitals. The patients were followed up by several physical examinations. Cumulative three-year recurrence rates were calculated using life-table methods (Kaplan-Meier) and potential risk factors were analysed using multivariate analysis.

Results

Among the 154 patients with primary hernias (average follow-up period of 26 months) and the 27 patients with first-time recurrent hernias (average follow-up period of 30 months) who were eligible for the study, 56 had recurrences during the follow-up period. In the group where suture repair was carried out (n = 97), the male to female ratio was 1:1 and the average age was 63 years (range: 25-82); in the group where mesh repair was carried out (n = 84), the male to female ratio was 1.5:1 and the average age was 57 years (range: 23-85). For primary incisional hernia repair, the three-year cumulative rate of recurrence amongst patients who had undergone suture repair or mesh repair were 43 and 24 respectively (p = 0.02). For the repair of a first recurrence of hernia, the recurrence rates were 58 and 20 respectively (p = 0.10). The risk factors for recurrence were suture repair, infection, prostatism (in men), and previous surgery for abdominal aortic aneurysm. The size of the hernia did not significantly affect the rate of recurrence.

Conclusion

Among patients with midline abdominal incisional hernias, mesh repair led to less recurrence than suture repair and this was also the case for smaller hernias.

Samenvatting

Doel

Vaststellen van de effectiviteit van littekenbreukherstel door hechtingen of door een ingehechte mat.

Opzet

Gerandomiseerd, multicentrisch.

Methode

In de periode 1 maart 1992-31 januari 1998 werd bij 200 patiënten met een primaire littekenbreuk of eerste-recidieflittekenbreuk na een verticale mediane incisie en met een breukpoort kleiner dan 6 × 6 cm correctie uitgevoerd door sluiting met hechtingen of door het inhechten van een mat, in 12 ziekenhuizen. Follow-up werd gedaan met lichamelijk onderzoek. Cumulatieve 3-jaarsrecidiefpercentages werden berekend met de Kaplan-Meier-methode; mogelijke risicofactoren werden geëvalueerd met multivariate analyse.

Resultaten

Onder de evalueerbare 154 patiënten met een primaire littekenbreuk en 27 patiënten met een eerste-recidieflittekenbreuk werden 56 recidieven gevonden gedurende een gemiddelde follow-up van 26 respectievelijk 30 maanden. In de groep waar herstel met hechtingen was uitgevoerd (n = 97), was de man-vrouwratio 1:1 en de gemiddelde leeftijd 63 jaar (uitersten: 25-82); in de groep waar herstel met een mat was verricht (n = 84), was de man-vrouwratio 1,5:1 en de gemiddelde leeftijd 57 jaar (23-85). De cumulatieve 3-jaarsrecidiefpercentages voor patiënten na herstel met hechtingen of een mat waren respectievelijk 43 en 24 (p = 0,02) voor herstel van primaire littekenbreuken en 58 en 20 (p = 0,10) voor herstel van eerste-recidieflittekenbreuken. In de multivariate analyse waren hersteltechniek met hechtingen, infectie, prostatisme en een eerdere operatie voor een aneurysma van de abdominale aorta onafhankelijke risicofactoren voor het optreden van een recidieflittekenbreuk. De grootte van het defect was geen aantoonbare risicofactor.

Conclusie

Bij patiënten met een littekenbreuk in de mediaanlijn leidde herstel met een retrofasciale preperitoneale mat tot minder recidieven dan herstel met hechtingen, ook bij patiënten met kleine breukpoorten.

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 34 2001

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2001;145:1642-7
Vakgebied
Chirurgie
Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt, afd. Algemene Heelkunde, Dr. Molewaterplein 40, 3015 GD Rotterdam.

Dr.R.W.Luijendijk (thans: VU Medisch Centrum, afd. Plastische en Reconstructieve Chirurgie, Amsterdam); mw.M.van 't Riet, mw.M.P. van den Tol en mw.M.M.J.Braaksma, assistent-geneeskundigen; D.C.D. de Lange, uroloog; dr.J.N.M.IJzermans en prof.dr.J.Jeekel, chirurgen.

Erasmus Universiteit, afd. Epidemiologie & Biostatistiek, Rotterdam.

Dr.ir.W.C.J.Hop, medisch statisticus.

Ikazia Ziekenhuis, afd. Algemene Heelkunde, Rotterdam.

Dr.R.U.Boelhouwer, chirurg.

Medisch Centrum Haaglanden, locatie Westeinde, afd. Algemene Heelkunde, Den Haag.

Dr.B.C.de Vries, chirurg.

Medisch Centrum Rijnmond-Zuid, locatie Zuider, afd. Algemene Heelkunde, Rotterdam.

Dr.M.K.M.Salu†, chirurg.

Sint Franciscus Gasthuis, afd. Algemene Heelkunde, Rotterdam.

Dr.J.C.J.Wereldsma, chirurg.

Leyenburg Ziekenhuis, afd. Algemene Heelkunde, Den Haag.

Dr.C.M.A.Bruijninckx, chirurg.

Contact prof.dr.J.Jeekel (spek@hlkd.azr.nl)

Verantwoording

Dit artikel wordt afgedrukt met alle auteurs van de eerdere publicatie.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties