Klassieke monoamineoxidaseremmers: niet geregistreerd, maar wel een plaats in de behandeling van depressies

Zie ook het artikel op bl. 1937.

In 1958 werd van twee verschillende middelen de werkzaamheid bij depressies beschreven: imipramine, het eerste van de nog steeds veelvuldig voorgeschreven tricyclische antidepressiva (TCA), en iproniazide. Het was de Amerikaan Kline die samen met anderen de toevallige ontdekking deed dat het tuberculostaticum iproniazide ook werkzaam was tegen depressies. Vervolgens werd ontdekt dat de antidepressieve werking van dit middel waarschijnlijk berust op een remming van de afbraak van monoaminen, zoals noradrenaline en serotonine, door remming van het enzym monoamineoxidase (MAO) dat voor deze afbraak verantwoordelijk is. Uiteindelijk leidde dit tot de ontwikkeling van diverse andere middelen die allemaal het MAO-enzym remmen. Allereerst waren er, vanaf de jaren zestig, de zogenaamde klassieke MAO-remmers, die met elkaar gemeen hebben dat ze zowel de A- als de B-vorm van het MAO-enzym remmen. Daarmee remmen deze middelen zowel de afbraak van noradrenaline en serotonine (via remming van…