Influenzavaccinatie bij patiënten met lupus erythematodes disseminatus: veilig, maar minder effectief

Objective

To assess the safety and efficacy of influenza vaccination in patients with systemic lupus erythematosus (SLE), and to evaluate the influence of immunosuppressive medication on the immune response.

Design

Prospective, controlled.

Method

A total of 56 SLE patients and 18 healthy controls were included. All patients had quiescent disease based on an SLE disease activity index (SLEDAI) ≤ 5. Patients were classified into 4 groups according to immunosuppressive medication use: (a) no medication, (b) hydroxychloroquine, (c) azathioprine and (d) prednisone. All participants received a trivalent influenza subunit vaccine in October or November 2003. Disease activity scores and side effects were recorded. Antibody titres against influenza virus were measured before and 30 days after vaccination using the haemagglutination inhibition assay.

Results

Vaccination with an influenza subunit vaccine did not alter disease activity and was well tolerated. Seroconversions to A/H1N1 and A/H3N2 were less frequent in SLE patients than in healthy controls (p < 0.001 for both). A similar trend was seen for the B strain, but the difference did not reach statistical significance (p = 0.051). Compared with other patient groups, SLE patients treated with azathioprine were less likely to develop seroconversion to A/H3N2 (p = 0.041) or achieve titres ≥ 40 against A/H3N2 (p = 0.030).

Conclusion

Influenza vaccination in SLE patients with quiescent disease was safe but less effective than in healthy controls. Use of azathioprine was associated with a trend towards a further reduction in vaccination efficacy.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:1519-24

Samenvatting

Doel

Bepalen van de veiligheid en de effectiviteit van influenzavaccinatie bij patiënten met lupus erythematodes disseminatus (SLE) en analyse van de invloed van immunosuppressieve medicijnen op de immuunrespons.

Opzet

Prospectief, gecontroleerd.

Methode

SLE-patiënten (n = 56) en gezonde controlepersonen (n = 18) werden geïncludeerd. Alle patiënten hadden rustige ziekte, blijkens een SLE-ziekteactiviteitsscore (SLEDAI-score) ≤ 5. Op basis van het gebruik van immunosuppressieve medicatie werden er 4 groepen gevormd: (a) een groep die geen medicatie kreeg, (b) een groep die hydroxychloroquine kreeg, (c) een groep die azathioprine kreeg en (d) een groep die prednison kreeg. Deelnemers werden gevaccineerd met een trivalent influenza-subunitvaccin in de periode oktober-november 2003. Ziekteactiviteitsscores en bijwerkingen werden vastgelegd. Antilichaamtiters tegen influenzavirus werden gemeten vóór vaccinatie en 30 dagen daarna, middels de hemagglutinatieremmingstest.

Resultaten

Vaccinatie met influenza-subunitvaccin leidde niet tot veranderingen in ziekteactiviteit en werd goed verdragen. Bij SLE-patiënten waren er minder seroconversies tegen A/H1N1 (p < 0,001) en A/H3N2 (p < 0,001) dan bij gezonde controlepersonen. Voor de B-stam was er een vergelijkbaar verschil, maar dit was niet significant (p = 0,051). Bij de SLE-patiënten die azathioprine gebruikten waren er minder seroconversies tegen A/H3N2 (p = 0,041) en werd minder vaak een titer ≥ 40 tegen A/H3N2 (p = 0,030) bereikt dan bij de patiënten in de andere groepen.

Conclusie

Influenzavaccinatie bij de SLE-patiënten met rustige ziekte was veilig, maar minder effectief dan influenzavaccinatie bij de gezonde controlepersonen. Het gebruik van azathioprine ging samen met een trend tot verdere vermindering van de effectiviteit van de vaccinatie.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:1519-24