Indicatoren voor progressie van de dementering bij verpleeghuispatiënten

To investigate the relationship of progression of dementia with patients‘ characteristics, comorbidity and psychotropic drug use in nursing home patients.

Setting

Psychogeriatric nursing home ‘Joachim en Anna’, Nijmegen, the Netherlands.

Design

Retrospective analysis of medical charts.

Patients and methods

In 645 patients, admitted between 1980 and 1989, progression of dementia was expressed by means of a functional status questionnaire developed in the nursing home. Severity of dementia at entry was expressed by a rating scale for elderly patients. Comorbid conditions were classified according to the ICHPPC-2-defined. Psychotropic drug use was expressed as the ratio between days of usage and days of the observation period. Statistical analysis was done by analysis of (co)variance and regression analysis.

Results

In univariate as well as in multivariate analysis progression of dementia was related to time spent in the nursing home, severity of dementia at entry and comorbidity and to a lesser degree psychotropic drug use. Patients who stayed for a short time and had a high frequency of concomitant diseases and psychotropic drug use had a faster progression of dementia. Gender, age at entry and type of dementia were of no significance. The factors mentioned, however, accounted for only 20 of the variance.

Conclusion

Progression of dementia is a complex proces which can only partly be explained by the factors mentioned. Nursing home physicians nevertheless should consider these factors when predicting progression.

Samenvatting

Doel

Onderzoek naar het verband tussen de progressie van de dementering en patiëntkenmerken, morbiditeit en psychofarmacagebruik bij verpleeghuispatiënten.

Plaats

Psychogeriatrisch verpleeghuis Joachim en Anna te Nijmegen.

Opzet

Retrospectief dossieronderzoek.

Patiënten en methoden

Bij 645 verpleeghuispatiënten, opgenomen in de periode 1980-1989, werd met behulp van een in het verpleeghuis ontwikkelde ‘Functionele status-vragenlijst’ (FSV) de progressie bepaald. De ernst van de dementering bij opname werd uitgedrukt met de ‘Beoordelingsschaal voor oudere patiënten’ (BOP). De bijkomende morbiditeit werd geclassificeerd volgens de ‘International classification of health problems in primary care’ (ICHPPC-2-‘defined’). De blootstelling aan psychofarmaca werd geoperationaliseerd als de ratio van het aantal dagen gebruik en de observatieperiode. Statistische toetsing van verbanden vond plaats met (co)variantie- en regressie-analyse.

Resultaten

Zowel in de univariate als in de multivariate analyses werden verbanden gevonden tussen de progressie van dementering en de opnameduur, de ernst van de dementering bij opname, de bijkomende morbiditeit tijdens verblijf en in geringe mate met het psychofarmacagebruik. Patiënten met een korte opnameduur en een hoge frequentie van bijkomende morbiditeit en psychofarmacagebruik bleken een snellere progressie te hebben. Het geslacht, de leeftijd bij opname en het type dementiesyndroom bleken niet van belang. Genoemde factoren bleken echter slechts 20 van de variantie te verklaren.

Conclusie

De progressie van de dementering is een complex proces dat slechts gedeeltelijk door genoemde factoren wordt verklaard. Toch kunnen verpleeghuisartsen met deze factoren rekening houden bij het doen van prognostische uitspraken.