Hypertensie en jicht: kies het juiste antihypertensivum

Waarom dit onderzoek?

Hypertensie en jicht gaan vaak samen. Men vermoedt dat een verminderde uitscheiding van urinezuur bij patiënten met hypertensie hier een rol bij speelt. Diverse antihypertensiva hebben invloed op de serumconcentratie van urinezuur. Onduidelijk is of het risico op jicht hier ook mee samenhangt.

Onderzoeksvraag

Wat is de relatie is tussen verschillende soorten antihypertensiva en het risico op jicht?

Hoe werd dit onderzocht?

In een retrospectieve patiënt-controlestudie werden 24.768 patiënten met jicht (van wie 12.858 met hypertensie) vergeleken met 50.000 controles. De primaire uitkomstmaat was het relatieve risico op jicht bij het gebruik van verschillende soorten antihypertensiva.

Belangrijkste resultaten

Na correctie voor verschillende variabelen werd een logistische regressie-analyse verricht. Het relatieve risico op jicht bij patiënten die op dat moment werden behandeld voor hypertensie (n = 29.138) was 0,87 (95%-BI: 0,82-0,93) voor calciumantagonisten, 0,81 (0,70-0,94) voor losartan, 2,36 (2,21-2,52) voor diuretica, 1,48 (1,40-1,57) voor bètablokkers, 1,24 (1,17-1,32) voor ACE-remmers, en 1,29 (1,16-1,43) voor andere angiotensine II-receptorantagonisten dan losartan.

Consequenties voor de praktijk

Deze resultaten suggereren dat gebruik van calciumantagonisten en losartan gepaard gaat met een lager risico op jicht bij patiënten met hypertensie. Dit komt overeen met eerdere studies die een verlaging van de serumconcentratie urinezuur bij deze middelen aantoonden. In tegenstelling hiermee gaan diuretica, bètablokkers, ACE-remmers en andere angiotensine II-receptorantagonisten gepaard met een verhoogd risico op jicht. Gezien de aanzienlijke ziektelast is het in de praktijk de moeite waard hier rekening mee te houden bij het voorschijven van antihypertensiva bij patiënten met jicht.