Het zichtbaar maken van de maatschappelijke impact van gezondheidsonderzoek

Dutch university medical centres (UMC’s) are required to demonstrate the contribution that their research makes to solving problems related to public health and health care. This social impact could be in the form of research that has a direct connection with important social problems or in the effective application of scientific knowledge to the health services and other areas. The research agenda is determined to a great extent by the availability of external funding, the existence of a specific social problem, and the type patients presenting for clinical care. These mechanisms offer no guarantee that research will be conducted into important problems. The Dutch Advisory Council on Health Research proposes that UMC’s should report annually on indicators of the social impact of health related research. These indicators include the efforts made by researchers to pass on their knowledge to health care practice and to the actual application of this knowledge in the health service. The emphasis is on a qualitative analysis of the contribution of research to solving public health and health care issues.

Samenvatting

Universitair medische centra (umc’s) dienen duidelijk te maken welke bijdrage hun onderzoek levert aan het oplossen van vraagstukken met betrekking tot volksgezondheid en gezondheidszorg. Deze maatschappelijke impact ligt zowel in onderzoek dat aansluit bij belangrijke maatschappelijke problemen als bij de adequate vertaling van wetenschappelijke kennis naar de gezondheidszorg en daarbuiten. De onderzoeksagenda wordt sterk bepaald door de beschikbaarheid van externe financiering, de aanwezigheid van een duidelijke maatschappelijke vraag, en patiëntenstromen in de klinische zorg. Deze mechanismen bieden geen garantie dat belangrijke vraagstukken worden onderzocht. De Raad voor Gezondheidsonderzoek stelt voor dat umc’s jaarlijks rapporten samenstellen over indicatoren van maatschappelijke impact van gezondheidsonderzoek. Deze indicatoren gaan over de inspanning van onderzoekers om kennis over te dragen naar de praktijk en over de daadwerkelijke toepassing van deze kennis in de gezondheidszorg. De nadruk ligt op de kwalitatieve analyse van de bijdrage van onderzoek aan de oplossing van vraagstukken in volksgezondheid en gezondheidszorg.