Het beloop van hepatitis B bij 9 kinderen die ondanks vaccinatie positief werden voor het virale oppervlakteantigeen HBsAg

To describe the viral, clinical and biochemical course of infants, who, in spite of passive-active hepatitis B immunisation, became infected with hepatitis B.

Design

Prospective cohort study.

Setting

The Netherlands.

Material and method

As part of the research programme of the Dutch study group ‘Prevention neonatal hepatitis B’, 705 newborns of HBsAg-positive mothers received passive and active immunisation. Despite passive-active immunisation, 9 children became positive for HBsAg. These children were analysed clinically and their HBsAg, anti-HBs, HBeAg, anti-HBc and anti HD were measured.

Results

Median follow up was 5 years (range 3-8 years). Of the 9 HBsAg-positive infants 8 also tested positive for HBeAg. At the end of the follow-up 1 child had lost HBsAg and 2 children had lost HBeAg. Only 1 child experienced a symptomatic hepatitis B infection with raised aminotransferase levels. The other 8 infants with chronic hepatitis B had no clinical symptoms. Aminotransferase levels were normal throughout in 7 infants.

Conclusion

Most of the infants who, in spite of passive-active hepatitis B immunisation, became HBsAg positive developed a chronic hepatitis B infection without clinical or biochemical dysfunctions. On the basis of these findings and considering possible therapy, guidelines are given for the follow up of children with chronic hepatitis B.

Samenvatting

Doel

Het beschrijven van het virologische, klinische en biochemische beloop van een hepatitis B-infectie bij kinderen die ondanks passieve en actieve immunisatie toch positief raakten voor hepatitis B-oppervlakteantigeen (HBsAg).

Opzet

Prospectief cohortonderzoek

Plaats

Nederland.

Patiënten en methoden

In het kader van onderzoek van de werkgroep ‘Preventie neonatale hepatitis B’ werden 705 pasgeborenen van HBsAg-positieve moeders in de periode 1982-1989 zowel passief als actief geïmmuniseerd. Ondanks passieve en actieve immunisatie werden 9 kinderen HBsAg-positief. Deze kinderen werden klinisch en virologisch geanalyseerd (HBsAg, anti-HBs, hepatitis-e-antigeen (HBeAg), anti-hepatitis B-‘kern’ (HBc) en anti-hepatitis delta (HD)).

Resultaten

De observatieperiode bedroeg 5 jaar (mediaan; uitersten: 3-8). Van de 9 kinderen waren er 8 behalve HBsAg-tevens HBeAg-positief. Aan het eind van de observatieperiode had 1 kind HBsAg en hadden 2 kinderen HBeAg verloren. Slechts 1 kind maakte een symptomatische hepatitis B-infectie met verhoogde serum-aminotransferasewaarden door. De overige 8 kinderen met chronische hepatitis B hadden geen klinische symptomen. De serum-aminotransferasewaarden van 7 kinderen waren steeds normaal.

Conclusie

De meeste kinderen die ondanks passieve en actieve hepatitis B-immunisatie HBsAg-positief werden, kregen chronische hepatitis B zonder klinische en biochemische afwijkingen. Op grond van deze bevindingen en met het oog op mogelijke therapie worden richtlijnen voor de begeleiding van kinderen met chronische hepatitis B gegeven.