Health care

De University of Chicago, waar ik werk, heeft een tertiair verwijscentrum voor inflammatoire darmziekten (IBD). Er zijn hier momenteel 5 MDL-artsen in dienst die zich fulltime bezighouden met patiëntenzorg en onderzoek gericht op IBD. Daarnaast hebben we de beschikking over een patholoog, een radioloog en meerdere chirurgen die zich allen vrijwel exclusief bezighouden met IBD. Als gevolg van het tertiaire karakter van de zorg is er niet alleen een toestroom van IBD-patiënten uit de omgeving van Chicago, maar ook uit het hele land. De patiënten komen uit alle windstreken voor een tweede of zelfs derde opinie. Afstand vormt geen belemmering: wekelijks komen patiënten ingevlogen vanuit andere staten, zoals Florida, Texas en Tennessee. Er komen zelfs patiënten uit het Midden-Oosten, waar IBD-expertise schaars is, in tegenstelling tot de financiële middelen.

De grote toestroom heeft consequenties voor de logistiek van de patiëntenzorg. De wachtlijsten kunnen een half jaar bedragen, dus als patiënt moet je er wat voor over hebben om een afspraak te bemachtigen. Patiënten die niet uit Chicago en omgeving komen, blijven meestal 24-48 uur in Chicago om vervolgens na het poliklinisch bezoek weer naar huis te vliegen. Als er dringend aanvullende diagnostiek nodig is, kunnen wij gelukkig zo flexibel zijn om binnen 24 uur een endoscopie of CT te verrichten om zodoende een compleet beeld te krijgen voordat de patiënt huiswaarts keert.

Een patiënt die een tweede opinie wil, komt meestal met uitgebreide documentatie. Het is in de VS minder gebruikelijk om een huisarts te hebben en de medische zorg die Amerikanen ontvangen, wordt meestal niet verzorgd door een vaste arts. Hierdoor is de medische documentatie gefragmenteerd en de patiënt is er zelf verantwoordelijk voor. Patiënten arriveren dan ook regelmatig op hun poliklinische afspraak met een dikke stapel formulieren, cd’s met radiologische bevindingen en vaak ook nog de originele histologiecoupes. Het vergt tijd en geduld van een arts om met al deze informatie aan het einde van de dag tot een weloverwogen behandelplan te komen.

De gefragmenteerde zorg heeft echter ook voordelen. Doordat de continuïteit in zorg niet altijd optimaal is, zijn Amerikanen gemotiveerd om de kennis en documentatie over hun chronische ziektes goed bij te houden. Meestal kunnen ze dan ook de bevindingen van coloscopie, pathologie en beeldvorming redelijk reproduceren, hetgeen het werk voor de behandelend arts een stuk prettiger maakt.

Het kan soms een hele toer zijn voor patiënten om een polibezoek te realiseren. Vakantiedagen en financiën zijn vaak beperkt waardoor een gang naar het ziekenhuis geen vanzelfsprekendheid meer is. Daar komt bij dat de wachttijden tijdens een bezoek kunnen oplopen tot 2 uur. Patiënten zijn hierop meestal voorbereid en nemen een lunchpakket, tijdschriften en laptop mee. Ze accepteren de wachttijd ook vrij makkelijk. Waarom? Zodra ze de spreekkamer bereikt hebben, krijgen ze de volledige aandacht van hun dokter. Ze gaan niet de deur uit zonder al hun vragen gesteld te hebben. Dit geeft zo veel meerwaarde aan het poliklinisch bezoek dat patiënten de soms moeizame logistiek op de koop toe nemen.