Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Halsklierdissectie bij het plaveiselcelcarcinoom uitgaande van het hoofd-halsgebied; de betekenis voor de prognose

Onderzoek
Ch.R. Leemans
R.M. Tiwari
I. van der Waal
A.B.M.F. Karim
J.J.P. Nauta
G.B. Snow
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1992;136:221-5
Abstract
Abstract
Sluiten
Neck dissection in squamous cell carcinoma of the head and neck; prognostic relevance.

- Neck dissection has a therapeutical as well as a prognostic relevance with respect to regional recurrence and distant metastases.

Between January 1973 and July 1986 576 neck dissections in 511 patients (396 men, 115 women, among whom 486 with squamous cell carcinoma of the head and neck, and 14 with neck metastases of an unknown primary tumour) were performed at the department of Otolaryngology-Head and Neck Surgery of the Free University Hospital, Amsterdam. Patients with tumour at the margins were excluded. Recurrence-free curves were calculated according to Kaplan-Meier and the log rank test was used to test the differences. All patients underwent a comprehensive neck dissection and were irradiated postoperatively when three or more tumour-positive nodes or extranodal spread were reported by the pathologist. Endpoint for analysis was occurrence of an ipsilateral neck recurrence or of a distant metastasis. Figures were corrected for a simultaneous recurrence at a higher level.

A total of 29 neck recurrences (7.2; n=523) and 26 distant metastases (10.7; n=281) were demonstrated in the 5-year follow-up period. The number of positive nodes was of prognostic significance for both events (p=0.039 and p=0.0027). Extranodal spread was shown only to increase the incidence of distant metastases (p=0.017), whereas its prognostic value with regard to recurrence in the neck was nullified by the strict institution of postoperative radiotherapy.

It is recommended to give radiotherapy to patients with two positive nodes and possibly to every patient with a histopathologically positive neck. It is worthwhile to select the group of patients with three or more positive nodes or extranodal spread for adjuvant systemic therapy protocols.

Samenvatting

De halsklierdissectie heeft naast een therapeutische ook een prognostische waarde met betrekking tot recidief in de hals en metastasen op afstand.

Van januari 1973-juni 1986 werden op de afdeling KNO van het Academisch Ziekenhuis van de Vrije Universiteit te Amsterdam 576 halsklierdissecties verricht bij 511 patiënten, onder wie 497 met een plaveiselcelcarcinoom van het hoofd-halsgebied en 14 met een halskliermetastase van een onbekende tumor; 11 patiënten met een neus(bijholte)- of nasofarynxcarcinoom werden niet in het onderzoek betrokken. Patiënten met verstorende factoren zoals een niet-radicale verwijdering van een primaire tumor of van halsklieren werden uitgesloten. Recidiefvrije overlevingscurven en totale overleving werden berekend volgens Kaplan-Meier; voor het toetsen van verschillen werd de logrank-toets gebruikt. Alle patiënten ondergingen een volledige halsklierdissectie; zij werden postoperatief bestraald indien de patholoog-anatoom 3 of meer tumorpositieve klieren of kapseldoorbraak rapporteerde. Eindpunt voor analyse was het optreden van een ipsilateraal recidief in de hals of het optreden van een metastase op afstand. Gecorrigeerd werd voor het gelijktijdig optreden van een recidief elders, vanwege de mogelijkheid van heruitzaaiing vanuit dit recidief naar de hals en naar andere organen.

In de follow-up-periode van 5 jaar werden 29 recidieven in de hals gevonden (7,2; n = 523) en 26 maal ontwikkelde zich een metastase op afstand (10,7; n = 281). Voor beide gebeurtenissen bleek het aantal positieve klieren een prognostische waarde te hebben (respectievelijk p = 0,039 en p = 0,0027). Kapseldoorbraak bleek alleen de incidentie van metastasen op afstand te verhogen (p = 0,017), terwijl de prognostische waarde voor het recidief in de hals teniet werd gedaan door strikte toepassing van postoperatieve bestraling.

Het is aan te bevelen om ook de patiënten met 2 positieve klieren na te bestralen en mogelijk zelfs alle patiënten met een tumorpositieve hals. Het lijkt nuttig om bij de groep met meer dan 3 positieve klieren of kapseldoorbraak het effect van adjuvante algemene therapie te bestuderen.

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 5 1992

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 1992;136:221-5
Vakgebied
Kanker
KNO
Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit, Postbus 7057, 1007 MB Amsterdam.

Afd. Keel-, Neus- en Oorheelkunde: Ch.R.Leemans, assistent-geneeskundige; dr.R.M.Tiwari en prof.dr.G.B.Snow, KNO-artsen; drs.J.J.P.Nauta, statisticus.

Afd. Mondziekten en Kaakchirurgie en Pathologie van de mondholte: prof.dr.I.van der Waal, kaakchirurg.

Afd. Radiotherapie: dr.A.B.M.F.Karim, radiotherapeut.

Contact Ch.R.Leemans

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties