Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Gunstig effect van adjuvante fysiotherapie (en in mindere mate van ergotherapie) vergeleken met maatschappelijk werk bij posttraumatische dystrofie van één bovenste extremiteit: een gerandomiseerd gecontroleerd klinisch onderzoek

Onderzoek
H.M. Oerlemans
R.A.B. Oostendorp
J.L. Severens
W.W.A. Zuurmond
R.S.G.M. Perez
R.J.A. Goris
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2002;146:895-7
Abstract
Abstract
Sluiten
Favourable effect of adjuvant physical therapy (and to a lesser extent occupational therapy) compared with social work in reflex sympathetic dystrophy of one upper limb: a randomised controlled clinical trial

To investigate the effectiveness and cost of adjuvant physical therapy (PT) and occupational therapy (OT) in patients with reflex sympathetic dystrophy (RSD) as well as the influence of these in reducing the percentage of impairment.

Design

Prospective randomised controlled trial, with one-year follow-up.

Method

At the university hospitals of Nijmegen and Amsterdam (Free University), the Netherlands, 135 patients who had been suffering from RSD of one upper limb for less than one year were randomised to receive PT, OT, or a control treatment (CT; social work) on a per protocol basis. They also received medical treatment on a per protocol basis. Improvement in the ‘Impairment level sumscore’ (ISS) was assessed both during and after one year. A difference of 5 ISS points between the groups was defined as clinically relevant. Furthermore, the severity of disability and the percentage of impairment were measured and tested on an exploratory basis, one year after the patient's inclusion in the study. The cost-effectiveness of the adjuvant interventions was also calculated.

Results

PT and to a lesser extent OT resulted in a significant and also more rapid improvement in the ISS compared to CT (for intention-to-treat analysis and per-protocol analysis the respective improvement in scores were: PT 5 and 7 points, OT 3.5 and 5 points, one year after inclusion). On a disability level, a positive trend was found in favour of OT. The percentage of impairment did not significantly differ between the three groups. PT was more favourable than OT with respect to the incremental cost-effectiveness ratio.

Conclusion

Both PT and OT contributed to the recovery from RSD of the upper limb. At the disorder level PT had the greatest and most rapid effect and was also the most cost-effective. The added value of PT and OT was not reflected in better outcomes on percentage of impairment compared with the control treatment one year after inclusion.

Samenvatting

Doel

Onderzoeken van de effectiviteit en de kosten van adjuvante fysiotherapie (FT) en ergotherapie (ET) bij patiënten met posttraumatische dystrofie (PD) en de invloed ervan op het percentage invaliditeit.

Opzet

Prospectief gerandomiseerd gecontroleerd klinisch onderzoek, met 1 jaar follow-up.

Methoden

In het Universitair Medisch Centrum St Radboud te Nijmegen en het VU Medisch Centrum te Amsterdam werden 135 patiënten met PD aan één bovenste extremiteit die korter dan 1 jaar bestond gerandomiseerd protocollair behandeld met fysiotherapie (FT), ergotherapie (ET) of controletherapie (CT; maatschappelijk werk). Tevens ontvingen zij geprotocolleerde medische behandeling. Verbetering in ‘Somscore op stoornisniveau’ (SSN) werd bepaald tijdens en na 1 jaar. Een verschil van 5 SSN-punten tussen de groepen werd als klinisch relevant beschouwd. Daarnaast werden de ernst van de beperkingen en het percentage invaliditeit, 1 jaar na inclusie in het onderzoek, gemeten en exploratief getoetst. Ook de kosteneffectiviteit van de paramedische interventies werd berekend.

Resultaten

FT en in mindere mate ET resulteerden in een significante en tevens snellere verbetering in SSN vergeleken met CT (respectievelijk bij ‘intention to treat’- en bij per-protocolanalyse: FT: 5 en 7 punten, ET: 3,5 en 5 punten meer verbetering 1 jaar na inclusie). Op beperkingenniveau werd een positieve trend gevonden ten gunste van ET. Het percentage invaliditeit verschilde niet significant tussen de 3 groepen. De incrementele kosteneffectiviteitsratio was gunstiger voor FT dan voor ET.

Conclusie

Zowel FT als ET droeg bij aan het herstel van PD van de bovenste extremiteit, waarbij het effect van FT op stoornisniveau het grootst was, het snelst optrad en het minst kostte. De meerwaarde werd niet vertaald in een verschil ten opzichte van CT wat betreft het percentage invaliditeit één jaar na inclusie.

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 19 2002

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2002;146:895-7
Vakgebied
Anesthesiologie en pijn
Bewegingsapparaat
Chirurgie
Zenuwstelsel
Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum St Radboud, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Afd. Medische Technology Assessment: prof.dr.J.L.Severens, gezondheidswetenschapper (thans: Universiteit Maastricht, capaciteitsgroep Beleid, Economie en Organisatie van de Zorg, Maastricht).

Afd. Heelkunde: prof.dr.R.J.A.Goris, chirurg.

VU Medisch Centrum, afd. Anesthesiologie, Amsterdam.

Prof.dr.W.W.A.Zuurmond, anesthesioloog; R.S.G.M.Perez, fysiotherapeut-bewegingswetenschapper.

Contact Afd. Paramedische Zorg, staf Zorg: mw.dr.H.M.Oerlemans, fysiotherapeut-bewegingswetenschapper; prof.dr.R.A.B.Oostendorp, fysiotherapeut (m.oerlemans@zorg.azn.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties