Geringe prevalentie van meticilline-resistente Staphylococcus aureus in Nederlandse verpleeghuizen, 1991/'92

To estimate the prevalence of carriage of methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) in residents of Dutch nursing homes in order to establish whether admission of such a resident in a hospital involves the risk of spread of MRSA in the hospital.

Design

Cross-sectional study.

Population and location

Nursing home residents in two regions (Amsterdam and Rotterdam), where MRSA was found regularly in hospitals.

Methods

Carrier state of MRSA was determined by nasal cultures. The study was performed between June 1991 and February 1992. Based on an estimated prevalence of 0.5 an the need for additional studies if the prevalence exceeded 1 the calculated sample size was 2500 persons. Every third resident (Amsterdam) or second resident (Rotterdam) was invited to participate in the study. In addition to demographic data, data concerning risk factors such as presence of (decubitus) ulcers, urinary catheters, urinary incontinence, obstructive pulmonary disease and the use of antimicrobials in a 4-week period preceding the study were obtained.

Results

Three out of 1973 residents were carriers of MRSA, a prevalence of 0.16 (95 CI: 0.05-0.46; p < 0.05). No significant relation was found between presence of staphylococci in the nose and one of the risk factors.

Conclusion

There is no justification to consider admission to the hospital of nursing home residents as a potential risk factor for the introduction and spread of MRSA in the hospital environment. Adherence to limited hygienic guidelines probably prevents the spread of MRSA in nursing homes.

Samenvatting

Doel

Vaststellen van de prevalentie van dragerschap van meticilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) onder bewoners van Nederlandse verpleeghuizen om te bepalen of ziekenhuisopname van een verpleeghuisbewoner een risicofactor vormt voor de verspreiding van MRSA in ziekenhuizen.

Opzet

Dwarsdoorsnede-onderzoek.

Plaats

Bewoners van verpleeghuizen in de regio's Amsterdam en Rotterdam, waar regelmatig MRSA werd aangetroffen in ziekenhuizen.

Methoden

Dragerschap van MRSA werd bepaald door middel van een neuskweek. Het onderzoek werd verricht in juni 1991-januari 1992. Op basis van een veronderstelde prevalentie van 0,5 en van de noodzaak van verder onderzoek bij een prevalentie van 1 bedroeg de berekende steekproefgrootte 2500. Elke 3e persoon in Amsterdam en elke 2e in Rotterdam werd uitgenodigd voor deelname aan het onderzoek. Onderzochte risicofactoren waren: verblijfsduur, aanwezigheid van (decubitus)wonden, catheter à demeure, urine-incontinentie, chronische luchtwegaandoeningen en (alleen in Amsterdam) antibioticumgebruik in de 4 weken voorafgaand aan het onderzoek.

Resultaten

Bij 3 van de 1973 onderzochte bewoners werd een MRSA aangetroffen, een prevalentie van 0,16 (95-betrouwbaarheidsinterval: 0,05-0,46, p < 0,05). Er was geen significant verband tussen dragerschap met S. aureus en een van de risicofactoren.

Conclusie

Vooralsnog hoeven verpleeghuisbewoners bij ziekenhuisopname niet als een risicogroep voor de verspreiding van MRSA te worden beschouwd. Inachtneming van hygiënische richtlijnen bij de verzorging van met MRSA gekoloniseerde bewoners is waarschijnlijk voldoende om verspreiding van MRSA in verpleeghuizen tegen te gaan.