Gedifferentieerd protocol voor de conservatieve/chirurgische behandeling van enkelfracturen bij kinderen

Evaluation of the long-term results of protocolled treatment of ankle fractures in childhood.

Setting

St Elisabeth Hospital, Tilburg, the Netherlands.

Design

Retrospective long-term follow-up study.

Method

All 78 children with an ankle fracture and an open epiphyseal plate in the period 1985-1989 were treated according to a protocol which specified the indications for conservative or surgical therapy depending on the particular fracture type according to Salter and Harris. After a median follow-up period of 3.42 years (range: 2.08-7.67 years) in 48 patients the treatment results could be evaluated in 92 of these patients. Thirty patients had an isolated fracture of the distal part of the fibula.

Results

A clinically ‘good’ or ‘excellent’ result was achieved in 100 of the patients, and an ‘excellent’ result in 68.

Conclusions

Growth disturbances after an ankle fracture in children with an open epiphyseal plate can now be restricted to the very rare fractures with severe damage to the germinative layer of the epiphyseal plate. In general, conservative treatment should be used in Salter and Harris I and II fractures and operative treatment in displaced Salter and Harris III and IV fractures.

Samenvatting

Doel

Evaluatie van de laattijdige resultaten van de geprotocolleerde behandeling van enkelfracturen bij kinderen.

Plaats

Sint Elisabeth Ziekenhuis te Tilburg.

Opzet

Retrospectief met langetermijnfollow-up.

Methode

Bij alle 78 kinderen met een enkelfractuur bij een radiologisch open epifysaire schijf in de periode 1985-1989 werd een behandelingsprotocol gevolgd met nauwkeurig omschreven indicaties voor conservatieve en operatieve therapie afhankelijk van het fractuurtype volgens Salter en Harris. Na een mediane follow-upduur van 3,42 jaar (uitersten: 2,08-7,67 jaar) bij 48 patiënten konden bij 92 van hen subjectieve, fysische en röntgenologische resultaten worden geëvalueerd. Bij 30 patiënten was er een geïsoleerde fractuur van het distale deel van de fibula.

Resultaten

Een klinisch ‘goede’ of ‘uitstekende’ score werd bij 100 van de enkelfracturen bereikt, een ‘uitstekend’ resultaat bij 68.

Beschouwing

Met het huidige therapeutische beleid kunnen groeistoornissen na een enkelfractuur bij kinderen beperkt blijven tot de zeer zeldzame gevallen van ernstige schade aan de laag van delende cellen van de groeischijf. Conservatieve behandeling is aangewezen bij de fracturen van type I en II volgens Salter en Harris en operatieve behandeling bij de gedislokeerde fracturen van type III and IV volgens Salter en Harris.