Falende diuretica bij ernstig chronisch hartfalen

Klinische praktijk
T.P.J. Dormans
P.G.G. Gerlag
P. Smits
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1997;141:1465-8
Abstract

Zie ook de artikelen op bl. 1475 en 1480.

Dames en Heren,

Bij de behandeling van chronisch hartfalen neemt het gebruik van diuretica een belangrijke plaats in. Chronische overhydratie bepaalt het klinische beeld in grote mate en draagt bovendien bij aan de versnelde progressie van het ziektebeeld. Correctie van de hydratietoestand is dan ook van essentieel belang voor de symptoombestrijding en de levensverwachting van de patiënt. Normaliter is een drietal maatregelen nodig om de hoeveelheid overtollig vocht terug te brengen: beperking van zoutinname, behandeling met diuretica en vermijding van overmatige lichamelijke inspanning (lichamelijke inspanning leidt tot een sterkere doorbloeding van de spieren en daardoor tot verminderde glomerulaire filtratie, met als gevolg natriumretentie). Wanneer deze maatregelen onvoldoende effect sorteren, kan er diureticaresistentie bestaan. Men spreekt van diureticaresistentie, wanneer ondanks een natriumbeperkt dieet en de gebruikelijke doseringen van een lisdiureticum (furosemide dagdosis

Aan de hand van de ziektegeschiedenissen van 3 patiënten…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis St.-Radboud, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Afd. Intensive Care: T.P.J.Dormans, internist.

St.-Joseph Ziekenhuis, afd. Inwendige Geneeskunde, Veldhoven.

Dr.P.G.G.Gerlag, internist.

Contact Afd. Farmacologie: prof.dr.P.Smits, internist

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties