Etiologie en epidemiologie van terminale nierinsufficiëntie op de kinderleeftijd in Nederland in 1987-2001

To describe the incidence and causes of terminal renal insufficiency in childhood in the years 1987-2001, to compare these with the published data for 1979-1986, and to determine the differences, if any, between native Dutch and immigrant patients with regard to the underlying renal disease.

Design

Retrospective.

Method

Data were collected from all children (< 16 years of age) in the Netherlands who either started with haemodialysis (without recovery of renal function in the first 3 months) or underwent kidney transplantation before haemodialysis became necessary in the period from 1 January 1987 to 31 December 2001 because of terminal renal insufficiency.

Results

In 1987-2001, 351 children started with treatment designed to replace their renal function: 197 boys and 154 girls. The median incidence of terminal renal insufficiency was 5.8 per million children per year. The prevalence on 31 December 2001 was 38.7 per million children. The most frequent cause of terminal renal insufficiency was urethral valves, which occurred more often than in the period 1979-1986 (50/351 (14) versus 10/167 (6)). The percentage contribution of the various underlying diseases was not statistically significantly different for patients of Dutch (n = 271) and non-Dutch origin (n = 80). Focal segmental glomerulosclerosis was seen more often in children from South America than in children from the countries around the Mediterranean (8/28 (29) versus 1/33 (3)). In 314 children, the initial treatment was haemodialysis; peritoneal dialysis was given in 196 of these (62), compared to 43/167 (26) in 1979-1986. In 37 children, kidney transplantation was performed before the haemodialysis stage was reached. Among the total of 278 initial kidney transplants, 54 (19) involved a kidney from a living donor. The calculated 5-year survival of the transplants was 76 (living donor: 80; cadaver graft: 73). The calculated 10-year survival of the patients was 94.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1674-9

Samenvatting

Doel

Beschrijven van de incidentie en de oorzaken van terminale nierinsufficiëntie op de kinderleeftijd in de jaren 1987-2001, vergelijking daarvan met daarover gepubliceerde gegevens uit 1979-1986, en nagaan van eventuele verschillen in onderliggend nierlijden tussen autochtone en allochtone patiënten.

Opzet

Retrospectief.

Methode

Gegevens werden verzameld van alle kinderen (< 16 jaar) in Nederland die in de periode 1 januari 1987-31 december 2001 wegens terminale nierinsufficiëntie begonnen met dialyse (zonder herstel van de nierfunctie in de eerste 3 maanden) of een niertransplantatie ondergingen voordat dialyse nodig was.

Resultaten

In 1987-2001 waren 351 kinderen begonnen met nierfunctievervangende behandeling: 197 jongens en 154 meisjes. De mediane incidentie van terminale nierinsufficiëntie was 5,8 per miljoen kinderen per jaar. De prevalentie op 31 december 2001 was 38,7 per miljoen kinderen. De frequentste oorzaak van terminale nierinsufficiëntie werd gevormd door urethrakleppen, die vaker voorkwamen dan in de jaren 1979-1986 (50/351 (14) versus 10/167 (6)). De procentuele bijdrage van het grondlijden was niet statistisch significant verschillend voor patiënten van Nederlandse (n = 271) en niet-Nederlandse origine (n = 80). Focale segmentale glomerulosclerose kwam vaker voor bij kinderen uit Zuid-Amerika dan bij kinderen uit het Middellandse Zeegebied (8/28 (29) versus 1/33 (3)). De initiële behandeling bestond bij 314 kinderen uit dialyse; bij 196 van hen (62) werd peritoneale dialyse toegepast (1979-1986: 43/167 (26)). Bij 37 kinderen werd niertransplantatie verricht voordat het dialysestadium was bereikt. Van alle eerste 278 niertransplantaties waren 54 (19) verricht met een nier van een levende donor. De berekende 5-jaarsoverleving van de transplantaten was 76 (levende donor: 80; overleden donor: 73). De berekende 10-jaarsoverleving van de patiënten was 94.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1674-9