Een man met een gezwollen tepel

Een 39-jarige man kwam bij de dermatoloog vanwege een gezwollen tepel sinds 2 maanden. De zwelling was spontaan ontstaan. Bij lichamelijk onderzoek was er een drukpijnlijke zwelling ter plaatse van de rood-paarse verkleurde linker tepel en de tepelhof (figuur 1a). Er waren geen lymfeklieren palpabel in de oksel. Histologisch onderzoek van een biopt van de zwelling liet een uitgebreid lymfocytair ontstekingsinfiltraat zien met bijmenging van plasmacellen, passend bij een pseudolymfoom (figuur 1b). Bloedonderzoek toonde IgG-specifieke antistoffen tegen Borrelia burgdorferi, maar geen IgM-antistoffen. Omdat IgG-antistoffen niet bewijzend zijn voor een actieve infectie, werd ook PCR-onderzoek verricht. Er werd Borrelia-DNA aangetoond en wij stelden de diagnose ‘Borrelia-lymfocytoom’. Patiënt kon zich geen tekenbeet herinneren. Wij behandelden hem met doxycycline 100 mg 2 dd gedurende 10 dagen. Bij poliklinische controle 6 weken later was de zwelling verdwenen. Een lymfocytoom is een subacute manifestatie van een infectie met Borrelia burgdorferi. Een Borrelia-lymfocytoom komt voor bij 1-3% van de mensen met een Borrelia-infectie. Het is naast erythema migrans en acrodermatitis atrophicans chronica een van de cutane verschijnselen van Lyme-borreliose. Kenmerkend zijn de rood-paarse, tumorachtige huidinfiltraten met lymforeticulaire proliferatie in de dermis en/of subcutis. Predilectieplaatsen zijn de tepel, de tepelhof, de neus, het scrotum en – bij kinderen – de oorschelp of de oorlel. Een Borrelia-lymfocytoom is zelf-limiterend en verdwijnt binnen maanden tot ruim een jaar.

Diagnose

Borrelia-lymfocytoom.