Samenvatting
- Delirium is een veelvoorkomende aandoening op de Intensive Care (IC). Tussen de 16-89 van de patiënten die worden opgenomen op een IC krijgt een delier tijdens opname.
- Er zijn verschillende meetmethoden ontwikkeld speciaal voor gebruik op de IC. De ‘Confusion assessment method for the intensive care unit’ (CAM-ICU) en de ‘Intensive care delirium screening’-checklist (ICDSC) hebben beide een hoge sensitiviteit en specificiteit.
- De therapie bestaat uit behandeling van het onderliggende lijden, niet-medicamenteuze maatregelen en symptomatische medicamenteuze therapie.
- De prognose van patiënten die tijdens ic-opname een delirium doormaken, is slechter dan die van ic-patiënten die geen delirium doormaken. Bij delirante patiënten treden vaker complicaties op, is de ziekenhuisopname langer en de sterfte hoger.
- Gezien het frequente vóórkomen van delirium, de slechte prognose, de hoge kosten en het ontbreken van studies naar de behandeling van delier op de IC, is onderzoek naar mogelijkheden voor preventie, vroege opsporing en behandeling van de aandoening van groot belang.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:2768-73
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Delirium op de Intensive Care
Met veel plezier hebben wij het artikel van Van Eijk et al. (2008:2768-73) over delirium op de Intensive Care gelezen. Wij willen de auteurs dan ook graag complimenteren met dit duidelijke en belangrijke overzichtsartikel. Belangrijk mede omdat volgend jaar delirium een kwaliteitsindicator wordt voor de intensive care. Bij de behandeling van het delirium, verwijzen de auteurs naar het nog niet in Nederland verkrijgbare middel dexmedetomidine. Bij gebruik van dit middel zou delirium significant minder vaak voorkomen, hierbij refererend aan het onderzoek van Pandharipande et al. [1]. In deze gerandomiseerde studie (n = 106) is onder andere gekeken naar de deliriumprevalentie en het aantal deliriumvrije dagen in de dexmedetomidinegroep in vergelijking met een lorazepam(controle)groep. In dit onderzoek was de prevalentie van delirium niet significant verschillend: 79 versus 82% (p = 0,65) en het aantal deliriumvrije dagen evenmin: mediaan 9 versus 7 dagen (p = 0,09). Verder is in deze studie dexmedetomidine vergeleken met het middel lorazepam waarvan wordt aangenomen dat dit bovendien een belangrijke risicofactor is bij het ontstaan van een delirium op de intensive care [2]. Recentelijk is in een pilotonderzoek (n = 85) dexmedetomidine vergeleken met een meer gangbaar gebruikte combinatie van sedativa op de Intensive Care, namelijk propofol-midazolam [3]. In dit onderzoek komen in de dexmedetomidinegroep zelfs significant (p = 0,035) meer deliriumgevallen voor dan in de controlegroep: 43,9 versus 25%. Het is bekend dat het gebruik van sedativa leidt tot meer gevallen van delirium [4]. Het is daarom goed dat bij onderzoek naar effecten van nieuwe sedativa gekeken wordt naar het effect op het ontstaan van het delirium en de duur ervan. Op dit moment is echter nog te weinig bekend over effecten van het relatief nieuwe middel dexmedetomidine om al in een review te kunnen spreken over een vermindering van de deliriumincidentie. De tot op heden bekende onderzoeken spreken dit zelfs tegen. Literatuur [1] Pandharipande PP, Pun BT, Herr DL, Maze M, Girard TD, Miller RR, et al. Effect of sedation with dexmedetomidine vs lorazepam on acute brain dysfunction in mechanically ventilated patients: the MENDS randomized controlled trial. JAMA. 2007;298:2644-53. [2] Pandharipande P, Shintani A, Peterson J, Pun BT, Wilkinson GR, Dittus RS, et al. Lorazepam is an independent risk factor for transitioning to delirium in intensive care unit patients. Anesthesiology. 2006;104:21-6. [3] Ruokonen E, Parviainen I, Jakob SM, Nunes S, Kaukonen M, Shepherd ST, et al. Dexmedetomidine versus propofol/midazolam for long-term sedation during mechanical ventilation. Intensive Care Med. 2008;September 16 [e-publication]. [4] Ouimet S, Kavanagh BP, Gottfried SB, Skrobik Y. Incidence, risk factors and consequences of ICU delirium. Intensive Care Med. 2007;33:66-73. Universitair Medisch Centrum St Radboud, afd. Intensive Care, Nijmegen. Mark van den Boogaard, verpleegkundig onderzoeker. Hans van der Hoeven, hoogleraar Intensive Care.