De ziekte van Von Hippel-Lindau

Klinische praktijk
M. Los
T.P. Links
J.W.M. Lenders
E.E. Voest
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2000;144:497-4
Abstract

Zie ook het artikel op bl. 505.

Dames en Heren,

De klinische diagnose van de autosomaal dominante ziekte van Von Hippel-Lindau (VHL) wordt gesteld op basis van de volgende criteria: aanwezigheid van twee of meer hemangioblastomen in de retina of het centraal zenuwstelsel, of aanwezigheid van één hemangioblastoom in combinatie met een viscerale manifestatie van de ziekte. Tot de viscerale manifestaties behoren niercelcarcinomen, feochromocytomen, multipele pancreascysten en tumoren van de saccus endolymphaticus van het binnenoor. Bij een positieve familieanamnese voor VHL is de aanwezigheid van alleen een hemangioblastoom of van één typische viscerale VHL-afwijking voldoende voor het stellen van de diagnose.1 Sinds de klonering van het VHL-gen in 1993 is genetische diagnostiek mogelijk en is het onderzoek naar de functie van het VHL-gen in een stroomversnelling geraakt.2 Het gen ligt op de korte arm van chromosoom 3. Regelmatig onderzoek van dragers van een VHL-kiembaanmutatie (één…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Interne Geneeskunde, Postbus 85.500, 3508 GA Utrecht.

Mw.M.Los, assistent-geneeskundige; dr.E.E.Voest, internist-oncoloog.

Academisch Ziekenhuis, afd. Inwendige Geneeskunde, Groningen.

Mw.dr.T.P.Links, internist-endocrinoloog.

Academisch Ziekenhuis, afd. Inwendige Geneeskunde, Nijmegen.

Dr.J.W.M.Lenders, internist.

Contact dr.E.E.Voest

Verbeteringen
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties