De sociaal-geneeskundige benadering van de verslavingsepidemie

Klinische praktijk
G. van Santen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1995;139:2601-3

Dames en Heren,

Drugsgebruikers plaatsen praktizerende artsen uit alle vakgebieden veelvuldig voor ingewikkelde problemen. Deze problemen hebben betrekking op somatische en psychiatrische aspecten, zoals beschreven in de overige bijdragen in dit themanummer. Het gaat hierbij veelal om ingewikkelde ziektegeschiedenissen in combinatie met afwijkend gedrag. De etiologie van deze gedragsdeviantie is multifactorieel. Voor een deel kan deze worden toegeschreven aan de verslaving, voor een deel aan eerder bestaande psychische aandoeningen en voor een deel is deze gedragsdeviantie het gevolg van het leven aan de zelfkant der maatschappij. Een goede sociaal-medische behandeling is hierbij geen sinecure.

Vanuit de maatschappelijke opdracht van de gezondheidszorg, ‘onbevooroordeeld morbiditeit terugdringen teneinde ziekte en mortaliteit te beperken’, is de afgelopen jaren in Amsterdam een samenspel ontwikkeld tussen de reguliere gezondheidszorg van huisartsen en specialisten en de openbare gezondheidszorg door de GG& GD.1 De basis van deze meestal effectieve benadering wordt gevormd door een goed toegankelijke methadonbehandeling…

Auteursinformatie

Gemeentelijke Geneeskundige en Gezondheidsdienst (GG&GD), Drugsafdeling, Postbus 20.244, 1000 HE Amsterdam.

G.van Santen.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties