De farmacologie van verslaving

Klinische praktijk
J.M. van Ree
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1995;139:2610-3

Het gebruik van psychotrope stoffen kan een zodanige vorm aannemen, dat er sprake is van afhankelijkheid en verslaving. De farmacologische visie op deze begrippen wordt hier weergegeven. De effecten en werkingsmechanismen van de verschillende verslavende stoffen worden kort samengevat. Experimenteel verslavingsonderzoek kan bijdragen aan het ontwikkelen van nieuwe therapeutische behandelingen van verslavingsziekten.

Farmacologische begrippen

Er is sprake van afhankelijkheid van een middel, indien het de betrokken persoon meer of minder moeite kost het gebruik ervan te staken. Men onderscheidt twee vormen van afhankelijkheid, namelijk lichamelijke en psychische afhankelijkheid.

Lichamelijke afhankelijkheid wordt gekenmerkt door het optreden van onthoudingsverschijnselen, indien de gebruiker het herhaalde gebruik van het middel staakt. Deze verschijnselen, die dagen tot weken kunnen duren, zijn min of meer kenmerkend voor het middel dat gebruikt wordt. Pathognomonisch voor onthoudingsverschijnselen is dat ze onmiddellijk verdwijnen door hernieuwd gebruik van het betreffende middel. Onthoudingsverschijnselen kunnen worden opgewekt door toediening van specifieke antagonisten…

Auteursinformatie

Universiteit van Utrecht, vakgroep Medische Farmacologie, Rudolf Magnus Instituut voor Neurowetenschappen, Universiteitsweg 100, 3584 CG Utrecht.

Prof.dr.J.M.van Ree, psychofarmacoloog.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties