Dames en Heren,
In dit artikel beschrijven wij een systematische benadering van patiënten met onbegrepen hypoxemie. Hierbij gaat het niet om de eerste analyse en opvang van een hypoxemische patiënt, maar om de vraag hoe bijvoorbeeld een longarts of andere specialist dit aanpakt. We illustreren dit aan de hand van drie patiënten, die elk een andere oorzaak voor de hypoxemie hadden.
Patiënt A, een 58-jarige man bekend met diabetes mellitus type 2 en obesitas (BMI: 40 kg/m2), werd opgenomen wegens dyspneu en hoesten. Hij was in de loop van de dag geleidelijk suf en slaperig geworden. Op de SEH bleek de arteriële zuurstofsaturatie < 50% te zijn, wat reden was om zuurstof toe te dienen. Hij had een temperatuur van 39°C, een hartfrequentie van 92/min en een ademfrequentie van 35/min; de bloeddruk was niet afwijkend.
Bij lichamelijk onderzoek vonden wij geen afwijkingen van hart, longen of buik. Arteriële bloedgasanalyse gaf de volgende uitslagen: pH: 7,29; Pco2: 9,2 kPa; Po2: 13,7 kPa; basenoverschot: 4,3 mmol/l; zuurstofsaturatie: 96% (tijdens toediening van zuurstof via een Boussignac-zuurstofmasker). De uitslagen van het overige bloedonderzoek waren als volgt (referentiewaarden tussen haakjes): CRP: 140 mg/l (< 8); Hb: 7,0 mmol/l (7,5-10); leukocytengetal: 17,1 x 109/l (4-10), waarvan…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties