artikel
‘Dokter, u zei wel dat ik die MRI niet nodig heb, maar ik heb even met mijn zorgverzekeraar gebeld en die vergoedt het gewoon.’ Een voorbeeld rechtstreeks uit de spreekkamer. De zorgverzekeraar maakt het zo welhaast onmogelijk voor de dokter om nog nee te zeggen tegen haar patiënt. Een dappere verzekeraar had gezegd: ‘Uw dokter heeft gelijk. Alleen als zij een MRI een zinnig onderzoek vindt voor uw klacht vergoeden wij dat.’
Daarnaast ondermijnt het vergoeden van allerlei onderzoek in het buitenland het zinnige zorgaanbod van de Nederlandse dokter. Als de patiënt met prikkelbaredarmklachten in Turkije een CT-scan heeft laten maken waarop een, waarschijnlijk volstrekt onschuldige, niercyste gezien wordt, dan draaien we hier op voor de vervolgonderzoeken. Ook menen zorgverzekeraars zich hard te moeten maken voor preventie. Niks mis mee als ze zich beperken tot het propageren van een gezonde leefstijl. Helaas bieden en vergoeden ze ook gezondheidsonderzoeken, inclusief ongericht bloedonderzoek, waarvan de gezondheidswinst geheel niet bewezen is. Allemaal onnodige zorgkosten.
De huisarts is, ook volgens onze minister, de poortwachter van de zorg. Als diagnostisch generalist kan de huisarts goed inschatten of een gezondheidsprobleem specialistische zorg rechtvaardigt. De cardioloog die bij haar patiënt ook een huidprobleem ziet, zou de patiënt voor de behandeling daarvan dus terug kunnen verwijzen naar de huisarts en niet naar de dermatoloog in haar ziekenhuis, zoals nu vaak gebeurt. Het kan kostenverlagend werken als de zorgverzekeraar de poortwachterfunctie van de huisarts meer benut door afspraken te maken met de specialisten welke onderlinge verwijzingen wel en welke niet worden vergoed.
Een kritischer houding van de zorgverzekeraar bij het inkopen van ziekenhuiszorg beperkt zich nu nog tot kankerzorg en operaties. Hierbij wordt vooral getoetst op voldoende ervaring en op zo min mogelijk complicaties. Het laaghangend fruit, zoals de griep-, menstruatie-, osteoporose- en poeppoli’s laten de verzekeraars ongemoeid. Terwijl op deze poli’s patiënten komen die gewoon bij de huisarts thuishoren. Zonde van het geld dus.
Doen verzekeraars dan nooit iets dappers? Ja, gelukkig wel. CZ financiert een project met als doel dat meer mensen met rugklachten bij de huisarts worden geholpen in plaats van bij de specialist. Achmea vergoedt een polyfarmacie-overleg tussen de huisarts en de apotheker. Dit leidt tot veiliger en zuiniger voorschrijven van medicatie aan patiënten met meerdere aandoeningen. VGZ steunt het inzetten van een medicijndoos die een vergeetachtige patiënt via een geluidssignaal herinnert aan het innemen van haar medicatie. Zo is minder thuiszorg nodig.
De tijd vraagt om nog dapperder verzekeraars die bereid zijn samen met dokters kritisch te kijken naar de zorg die ze vergoeden. Zodat initiatieven die daadwerkelijk leiden tot zinnige en zuinige zorg financiële steun krijgen. Volgende week de dappere bestuurder.
Dappere verzekeraars
Wat Mirella Buurman schrijft over Dappere Verzekeraars is me uit het hart gegrepen!
Mijns inziens willen en/of kunnen de verzekeraars door hun driehoeksrelatie met huisartsen(zorgverleners) en patienten(consumenten en verzekerden) niet eenduidig en volmondig kiezen voor de poortwachtersfunctie van de huisarts.
Jan Bergen, huisarts/bestuurder