Clioquinol voor Dientamoeba fragilis-infectie discutabel

Clioquinol is used for treatment of amoebiasis and infection with Dientamoeba fragilis. In a guideline of the Dutch Working Party on Antibiotic Policy, clioquinol is recommended as a first-choice treatment for Dientamoeba fragilis. This drug, however, is associated with subacute myelo-optico-neuropathy (SMON). It was withdrawn from the market worldwide in 1985 by manufacturer Ciba-Geigy. Although the Dutch Medicines Evaluation Board has registered no products for systemic use of clioquinol since then, the drug is available as a pharmacy-compounded drug and the last few years the use of clioquinol in the Netherlands has risen again. The Netherlands Pharmacovigilance Centre Lareb has received a growing number of reports of adverse drug reactions (ADRs) associated with the use of clioquinol, including nervous system disorder ADRs occurring at recommended dosages. Therefore, we debate the use of clioquinol as a first-choice treatment option for Dientamoeba fragilis.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Clioquinol (jodiumchloroxyquinoline) is een antiprotozoïcum met contactamoebicide werking; het wordt ingezet voor de behandeling van patiënten met amoebiasis of een infectie met Dientamoeba fragilis. In de richtlijn ‘Antimicrobiële therapie voor acute infectieuze diarree’ van de Stichting Werkgroep Antibioticabeleid (SWAB) uit 2014 worden voor de behandeling van een D. fragilis-infectie als mogelijkheden metronidazol, paromomycine en clioquinol gegeven.1

Clioquinol is een geneesmiddel met een bijzondere voorgeschiedenis en is vooral bekend vanwege de bijwerking subacute myelo-opticoneuropathie (SMON). Het middel werd in 1985 door registratiehouder Ciba-Geigy op vrijwillige basis wereldwijd uit de handel gehaald. In een aantal landen was de handelsvergunning van het middel al eerder doorgehaald vanwege het risico op neurotoxische bijwerkingen, zoals in Zweden in 1975.2-4 In Nederland zijn sindsdien geen producten voor systemische toepassing van clioquinol geregistreerd door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG). In de jaren 90 werd het orale gebruik van clioquinol in Nederland…

Artikelinformatie

Aanvaard op

3 mei 2017

4 september 2017

In print verschenen in

week 44 2017

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2017;161:D1477

Vakgebied

Geneesmiddelen

Auteursinformatie

Bijwerkingencentrum Lareb, ’s-Hertogenbosch.

Dr. F. van Hunsel, apotheker-epidemioloog.

College ter Beoordeling van Geneesmiddelen, Utrecht.

Dr. C van Nieuwkoop, internist-infectioloog (tevens: HagaZiekenhuis, Den Haag).

Inspectie voor de Gezondheidszorg, Utrecht.

Prof.dr. B.H.Ch. Stricker, klinisch epidemioloog.

Contact dr. F. van Hunsel (f.vanhunsel@lareb.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Verantwoording

Marcel Bouvy, collegelid van het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG), en Marcel Kwa, wetenschappelijk beoordelaar CBG, becommentarieerden beiden inhoudelijk het manuscript.