Cardiotoxiciteit van trastuzumab van betekenis bij de adjuvante behandeling van borstkanker

- Three women aged 53, 52 and 36 years, respectively, underwent surgery for breast cancer, i.e. right-sided grade II invasive ductal carcinoma, left-sided grade III invasive ductal carcinoma, and left-sided multifocal grade III invasive ductal carcinoma, respectively. All 3 received adjuvant anthracycline-containing chemotherapy followed by trastuzumab. They developed significant cardiac dysfunction, as determined by a decrease in left ventricular ejection fraction (LVEF), which necessitated trastuzumab discontinuation. Trastuzumab therapy was resumed in the third patient after LVEF recovery but was stopped definitively when the LVEF decreased again. Trastuzumab has been shown to improve both disease-free and overall survival in patients with human epidermal growth factor receptor 2 (HER2)-positive breast cancer. However, symptomatic cardiac failure due to cardiomyopathy has been observed in 0.6-4.1 of patients treated with trastuzumab after adjuvant anthracycline-based chemotherapy, whereas in 5-19 of the patients the decline in cardiac function led to permanent discontinuation of trastuzumab therapy. Cardiac function should be monitored regularly during trastuzumab therapy. An LVEF less than 50 or an absolute reduction of more than 10 warrant treatment discontinuation and close follow-up. Cardiac dysfunction is usually reversible; however, the long-term consequences of LVEF reduction following trastuzumab therapy are still unknown and warrant close attention, given the relatively young age and long life expectancy of these patients.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:158-63

Samenvatting

Drie patiënten, vrouwen van 53, 52 en 36 jaar oud, ondergingen een mamma-amputatie vanwege borstkanker: respectievelijk invasief ductaal carcinoom van graad II rechts, invasief ductaal carcinoom van graad III links, en multifocaal invasief ductaal carcinoom van graad III links. Alle drie kregen adjuvante antracyclinebevattende chemotherapie, gevolgd door behandeling met trastuzumab. Zij kregen hartfalen, afgemeten aan afname van de linkerventrikel-ejectiefractie (LVEF), en het gebruik van trastuzumab moest worden gestaakt. Bij de 3e patiënt werd de behandeling met trastuzumab hervat toen de LVEF zich herstelde, maar toen de ejectiefractie opnieuw daalde, werd deze therapie definitief gestaakt. Trastuzumab verbeterde in onderzoek zowel de ziektevrije als de algehele overleving van patiënten met borstkanker bij wie het tumorweefsel positief was voor de humane epidermale-groeifactorreceptor 2 (HER2). Echter, bij 0,6-4,1 van de patiënten deed zich symptomatisch hartfalen voor door cardiomyopathie wanneer zij trastuzumab kregen in aansluiting op adjuvante antracyclinebevattende chemotherapie, terwijl bij 5-19 de behandeling met trastuzumab definitief moest worden gestaakt vanwege de achteruitgang van de hartfunctie. Tijdens behandeling met trastuzumab dient men de hartfunctie regelmatig te controleren. Bij een LVEF < 50 of een absolute afname > 10 moet de behandeling worden gestaakt en moet nauwgezette controle volgen. De cardiale disfunctie is doorgaans reversibel, maar de langetermijngevolgen van een LVEF-daling door behandeling met trastuzumab zijn nog onbekend en verdienen de aandacht, aangezien deze complicatie over het algemeen jonge vrouwen met een relatief goede levensverwachting treft.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:158-63

Artikelinformatie

Aanvaard op

23 oktober 2007

21 januari 2008

In print verschenen in

week 3 2008

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:158-63

Vakgebied

Geneesmiddelen

Hart en vaten

Kanker

Auteursinformatie

Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis, afd. Interne Geneeskunde, Postbus 9015, 6500 GS Nijmegen.

Mw.dr.C.W.Menke-van der Houven van Oordt, arts in opleiding tot internist; hr.H.J.M.Fliervoet, nurse practitioner; mw.dr.C.M.P.W.Mandigers, internist-hematoloog; hr.dr.D.J.van Spronsen, internist-oncoloog-hematoloog.

Contact hr.dr.D.J.van Spronsen (d.j.v.spronsen@cwz.nl)