Bijwerkingen van monoklonale antilichamen bij diagnostische en therapeutische toepassing wegens kanker

Klinische praktijk
E.F.H. van der Linden
M.J.P.G. van Kroonenburgh
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1988;132:2049-52

Inleiding

Sinds de mogelijkheid van de grootschalige produktie van monoclonale muize-antilichamen die tegen ieder gewenst antigeen gericht kunnen zijn, worden monoklonale antilichamen (MoAl) voor vele toepassingen in de geneeskunde gebruikt.1 Vooral bij histologische karakterisering van weefselcoupes en klinisch-chemische bepalingen spelen MoAl op dit moment een belangrijke rol.2

Er wordt thans veel onderzoek verricht naar de mogelijkheden van diagnostiek en behandeling van kanker met behulp van MoAl. Door MoAl te merken met een geschikt radionuclide kunnen met behulp van daarvoor gevoelige detectieapparatuur (gammacamera) recidieven en (of) metastasen van tumoren opgespoord worden.3 Ook zijn MoAl aangewend, zij het op beperkte schaal en dan nog met name in de V.S., voor het elimineren van tumorcellen in het levend organisme. Er zijn zowel in de diagnostiek als in de therapie successen geboekt, maar er zijn ook bijwerkingen beschreven die ten dele zijn toe te schrijven aan het gebruik van voor de…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Radiodiagnostiek, onderafd. Isotopendiagnostiek, Postbus 9600, 2300 RC Leiden.

Mw.E.F.H.van der Linden, co-assistent; dr. M.J.P.G.van Kroonenburgh, nucleair geneeskundige.

Contact dr.M.J.P.G.van Kroonenburgh

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties