Bij kinderen met een vermoedelijk geïsoleerde spraak-taalstoornis vaak tevens medische of cognitieve problemen

To assess the language problems of children who otherwise appear to develop normally.

Design

A clinical inventory.

Setting

University Hospital Groningen.

Method

The children (n = 319) were examined according to a standard protocol consisting of: ENT examination, audiologic examination, paedogogic observation and logopaedic examination. Further psychological examination was carried out when needed according to the paedagogic observation.

Results

25 per cent of the children had isolated language problems. For these children logopaedic therapy was indicated. In 75 per cent, a clear associated medical factor, or a retarded cognitive and (or) motor development, was found. Forty per cent of these children received medical treatment and 35 per cent specific paedagogic guidance. In some cases additional logopaedic therapy was given.

Conclusion

It appears advisable to give children with language problems logopaedic therapy only after a diagnostic examination has been carried out according to a standard protocol as described.

Samenvatting

Doel

Onderzoeken hoe geïsoleerd de spraak- en taalproblemen zijn van kinderen van wie men aanneemt dat de overige ontwikkeling normaal verloopt.

Opzet

Klinisch inventariserend onderzoek.

Plaats

Academisch Ziekenhuis Groningen.

Methode

Kinderen (n = 319) van wie men aannam dat er specifieke problemen waren met de spraak- en taalontwikkeling werden volgens een diagnostisch standaardprotocol onderzocht: KNO-onderzoek, audiologisch onderzoek, pedagogische observatie en logopedisch onderzoek. Wanneer er volgens de pedagogische observatie aanleiding toe was, werden kinderen ook psychologisch onderzocht.

Resultaten

Bij een kwart van de kinderen was er inderdaad een geïsoleerd spraak- en taalprobleem. Voor deze kinderen is in de meeste gevallen logopedie geïndiceerd, soms bij een zelfstandige logopedische praktijk, soms via de schoollogopedie. Bij 75 van de kinderen werd een duidelijke medische factor gevonden, of vertraagd verlopende cognitieve en (of) motorische ontwikkeling, die tenminste bijdroeg aan de spraak- en taalproblemen: van dezen kwam 40 in aanmerking voor medische behandeling, en 35 voor gerichte pedagogische be geleiding. Soms konden deze behandelingen worden aangevuld met logopedische therapie.

Conclusie

Het lijkt aan te bevelen kinderen met een spraak-en taalstoornis niet zonder meer naar de logopedist te verwijzen, maar dit pas te doen nadat een diagnostisch onderzoeksprotocol is afgewerkt.